Myśl konserwatywna z zaniepokojeniem obserwuje rozwój tak zwanych Ruchów Narodowych, a raczej nie rozwój – tylko atrofię programową (ἀτροφία – zanik) tego, co ożywiło wczesną Jesienią ubiegłego roku nawet serce Konserwatysty, który – wbrew sugestiom Przyjaciół - „wyszedł z cienia” wielo-dziesięcioletniej „konspiry”, by podpowiadać Żółtodziobom w zakresie norm etycznych i fundamentów  Rzeczypospolitej.

„Góra urodziła mysz” – jest starym przysłowiem, a jakiego zjawiska na „firmamencie politycznym” dotyczy – pozostawiam Inteligencji Czytelnika…

Myśl konserwatywna, podparta wiedzą z zakresu Architektury, wyraża kategoryczne stwierdzenie, – podparte zresztą naturalnym zjawiskiem grawitacji – iż nie można rozpoczynać Dzieła Odbudowy Rzeczypospolitej od zarysów strychu (nawet nie 2-go pietra, jak już napisałem w pewnym komentarzu), czyli „nadbudówki ideologicznej”, powołując się na odpowiedzialność przed  Panem B*giem i historią (Historia – O zgrozo! - napisana była z małej litery!), a nie opierając się na Fundamencie Prawa i Legalizmu.

Bez powyżej wymienionych Atrybutów, czyli braku fundamentu prawnego i legalistycznego (o legitymistycznym i etycznym już nawet nie wspominając!), każda deklaracja „ideolo” stanowi wyraz chciejstwa, samowoli i pustosłowia Osób, które Same Siebie „wywindowały na pozycje”, z których deklaracje takie wygłaszają.

Z powyższego pustosłowia i braku fundamentów, bierze się także dość mało-entuzjastyczne (że będę uprzejmy) przyjęcie deklaracji ideologicznej, ze stycznia bieżącego roku, a zwłaszcza w sytuacji, gdy jest już początek Kwietnia… a tu ni słowa więcej… ani czynu żadnego… oprócz spodziewanej „zadymy” na 10-go Kwietnia, czy dopiero 3-go Maja.

Zamiarem Myśli konserwatywnej nie jest zrażanie Osób, kierujących się Dobrem Godziwym (bonum honestum), do której to kategorii należą, miedzy innymi takie Cnoty obywatelskie, jak Miłość Ojczyzny, Poszanowanie Tradycji, etc., do uczestnictwa w tych Ruchach, lecz uświadomienie Im, że to One stanowią Podmiot owych Ruchów, a nie jego kierownictwo.

Prawem zaś Podmiotów, jest uzyskanie od kierownictwa wszelkich Ruchów konkretnych perspektyw, dla których przywództwa te namawiają (wzywają) Swoich uczestników do podjęcia – w przestrzeni publicznej - działań realnych i konkretnych, zwykle nie do końca bezpiecznych, z uwagi na charakter protestu, wobec działań „państwa prawa”, na dodatek uzbrojonego „po zęby” wojskiem, milicją, zomo oraz niezliczonymi służbami specjalnymi.

Zdaniem Myśli konserwatywnej, wzywanie do Czynu „pod egidą” pustosłowia „w imię B*ga i historii”, jest działaniem odległym od zasad etyki Cywilizacji Łacińskiej – bliskim zaś koszarowej Turańszczyzny, „wydającej rozkazy” swoim przedmiotom.

Ten brak fundamentów prawnych i legalistycznych, legitymistycznych i etycznych, może wywołać wrażenie, iż jedynym celem owego kierownictwa jest tylko zamiana personalna na szczytach obecnej, anty-etycznej władzy, traktującej Obywateli jako przedmioty do grabieży podatkowej, a nie Podmiot i Suwerena w Państwie Polskim - bez znaczenia jaką formę polityczną Ono przyjmie.

Pisząc powyższe słowa krytyki, Myśl konserwatywna ma nadzieję pobudzić Szacowne Kierownictwo do pracy intelektualnej…, a „doceniając” brak Czasu na takie „bzdety” prezentuje poniżej „gotowca”, opartego na Fundamentach Cywilizacyjnych, którymi „stała” Rzeczypospolita.

Ponieważ Ruchy deklarują się jako Narodowe, przypominam słowa jednego z najwybitniejszych – obok przedwcześnie zmarłego Jana Ludwika Popławskiego – Przywódcę Narodowej Demokracji (formacji intelektualno-polityczno-filozoficznej utworzonej przez Wolno Mularzy Polskich, co przypominam zgryźliwie, znając niektóre „fobie” współczesnych Narodowców), Romana Dmowskiego, wzbogacone o interpretację Myśli konserwatywnej:

∆

* * *

Zasady funkcjonowania państwa

Zakres oddziaływania.  

            Podstawą wszelkich rozważań na temat przyszłości państwa - o legalnym pochodzeniu  Władzy i rządzonym Prawem wyłonionym na zasadach moralnych etyki Cywilizacji Łacińskiej – jest jego zakres oddziaływania na zrzeszenie, które obejmuje.

            W odróżnieniu od totalitaryzmów, które już z nazwy przedstawiają swój wszechogarniający stosunki w zrzeszeniu i oparty na przemocy charakter, Myśl konserwatywna nie widzi potrzeby zbytniej ingerencji w życie Obywateli, postrzegając Ich jako Osoby ludzkie, których indywidualność, niezbywalne Prawa oraz obowiązki wobec zrzeszenia definiowane już były w szkicach poprzedzających .

            Idąc dalej tym tokiem rozumowania, Konserwatyzm etyczny, posiadając wpływ na formowanie państwa Cywilizacji Łacińskiej, jest zobowiązany do opracowania ram państwowości, w których Obywatel – w bezpiecznych granicach zewnętrznych – może rozwijać się w sposób nieskrępowany duchowo i materialnie, bez obawy o swoje wolności, mienie i życie.

            Powyższa, jakże prosta definicja przekłada się – według Myśli konserwatywnej - na system prawny, oparty o etykę Cywilizacji Łacińskiej, który stosunki państwo - Obywatel ogranicza do wspomnianego już minimum.

            W tym miejscu, Czytelnik ma słuszne Prawo   pomyśleć, iż obietnice państwa-minimum słyszał, z ust polityków różnych „opcji” już nieraz, a jak wygląda praktyka funkcjonowania takiego państwa i jego powiększającej  się z roku na rok administracji – widać na co dzień.

            To niestety prawda, podobnie zresztą do widocznie praktykowanej zasady, iż politycy obiecujący tak zwane tanie państwo, otaczają się zwykle iście bizantyjskimi dworami urzędniczymi, marnującymi w sposób bizantyjski środki zagrabione Obywatelom.

            Muszę jednak od razu wyjaśnić, że składanie obietnic bez pokrycia, np. w celu wpłynięcia na decyzje wyborców, jest możliwe tylko w państwach urządzonych jako państwa prawa, w których Prawo   – stojąc ponad etyką Cywilizacji Łacińskiej – obowiązuje tylko i wyłącznie w zakresie przez siebie określonym.

            W tym miejscu, należy pokrótce wyjaśnić, iż zakresem działania państwa prawa jest tylko to, czego dotyczą regulacje prawne, czyli – pisząc kolokwialnie – „instrukcje obsługi”, co ma ten skutek, iż czyny karalne - z punktu widzenia Moralności, a zwłaszcza już etyki Cywilizacji Łacińskiej, która jest kolebką Katolickiej Nauki Społecznej, - a na które nie ma „przepisu” w postaci św. Paragrafu, czynami karalnymi już nie są, co niesie ze sobą dalsze konsekwencje np. takie, że jeżeli nie ma prawa skazującego za kłamstwa i obietnice bez pokrycia, to Władza, lub pretendujący do jej wykonywania, mogą kłamać i obiecywać bez zamiaru dotrzymywania danego publicznie słowa – nie ponosząc żadnych konsekwencji prawnych i nadal funkcjonować w polityce, stając do kolejnych wyborów, podczas których znów będą mogli obiecywać bez pokrycia.

            Powyższa sytuacja jest niemożliwa w państwach etyki Cywilizacji Łacińskiej, gdzie politycy są odpowiedzialni moralnie i materialnie przed Obywatelami, których reprezentują.

∆

* * *

            Powracając jednak do kwestii zakresu władzy państwowej nad Obywatelami, to Konserwatyzm etyczny uznaje (za Konstytucją 3 Maja, jako zbiorem Prawa wyłonionego) klasyczny, opisany przez Charles-Louis de Secondat, barona de La Brede et de Montesquieu trójpodział na:

                             →  Władzę ustawodawczą,

                             →  Władzę wykonawczą

                             →  Władzę sądowniczą,

pod warunkiem legalistycznych okoliczności powstania i kierowania się w działaniu Prawem wyłonionym oraz autentycznej niezależności od czynników zewnętrznych (naciski ideologiczne, sympatie polityczne, solidarność grupowa, presja publiczna, korupcja, Prawo narzucone, etc.), a także wzajemnej nieprzenikalności wymienionych rodzajów Władzy – warunkami będącymi jedyną gwarancją ich prawidłowego działania, z punktu widzenia etyki Cywilizacji Łacińskiej i ochrony praw Obywateli.

            Dla przykładu podam, iż – dla Myśli konserwatywnej – niedopuszczalnym jest przenikanie wzajemnych kompetencji, obserwowane w praktyce systemów totalitarnych i quasi republikańskich, polegające na ingerencji ideologii, lub grupy sprawującej władzę w sądownictwo, jak miało to miejsce w PRL lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX-go wieku, na tamtym tragicznym okresie się nie kończąc.

            Oczywiście, można powiedzieć, że we współczesnych formach państwa prawa już nie są ferowane sądowe wyroki śmierci, ale można za to – z (celowego?) braku odpowiednich regulacji - procesy z niesłusznego, np. politycznego oskarżenia ciągnąć latami, skazując na wieloletnią infamię i wykluczenie z życia publicznego, niewinnych - jak się w końcu okazuje - i uczciwych ludzi.

            O tajemniczych zgonach – lista jest długa i ogólnie dostępna - Osób niewygodnych dla rzeczywiście rządzących państwem prawa, nie wspominając.

            Tak więc, reasumując powyższe zagadnienie: konserwatyzm – w świetle etyki Cywilizacji Łacińskiej – za jedynie możliwy uznaje taki zakres oddziaływania państwa, które nie mieszając się zbytnio w sprawy zrzeszeń tworzących organizm państwowy, wyznacza ramy dla ich bezpiecznego i nieskrępowanego rozwoju, wpływając jednocześnie na powstawanie szeregu mechanizmów obronnych, wykluczających wszelkie przejawy ingerencji w niezależność systemu wyłaniania Prawa oraz Władzy wykonawczej i sądowniczej.

            W świetle obowiązującego do dziś dzień dokumentu podstawowego dla Konserwatyzmu etycznego, czyli Konstytucji 3 Maja, legalny rodzaj i podział Władzy w państwie powołanym na ziemiach Rzeczypospolitej – jakiekolwiek terytoria by Ona obejmowała – wygląda następująco:

            Wszelka Władza  społeczności ludzkiej początek swój bierze z woli narodu. Aby więc całość państw, wolność obywatelską i porządek społeczności w równej wadze na zawsze zostawały, trzy władze rząd narodu Polskiego składać powinny i z woli prawa niniejszego na zawsze składać będą, to jest Władza  Prawodawcza w stanach zgromadzonych, Władza  najwyższa wykonawcza w królu i straży i Władza  sądownicza w jurysdykcjach, na ten koniec ustanowionych, lub ustanowić się mających. V. Rząd czyli oznaczenie władz publicznych. CDN…

Ceterum censeo Conventum esse delendum