W aspekcie tej sytuacji , artykuł Pana Zychowicza budzi we mnie mieszane uczucia. Bo wprawdzie odważnie i prawdziwie podnosi problem kolaboracji, dużej części kresowych Żydów z NKWD, wywołanej eksplozją nienawiści do Polaków i polskiej państwowości ( sam jestem Wilnianinem i jako chłopiec pamiętam atmosferę wywózek i towarzyszącą im milicję żydo - bolszewicką), ale podnosi go po to, by usprawiedliwić motywacje kierujące rzekomymi polskimi mordercami Żydów w Jedwabnem. Tym samym jak gdyby zrównuje winy obu stron. Jest to przyjęcie punktu widzenia Jana Tomasza Grossa i Aleksandra Kwaśniewskiego ,którzy bezdyskusyjnie i bez czekania na dowody uznali winę Polaków. Wszak takie jest zapotrzebowanie „Holocoust industry”. Pan Zychowicz pisze: „ Kluczowe pytanie, które powinniśmy zadać, brzmi nie „czy” niektórzy Polacy mordowali Żydów, ale „dlaczego”to robili?”. To bardzo odważne stwierdzenie, zwłaszcza w kontekście polemiki z „ Pokłosiem” Pasikowskiego, a więc dotyczące Jedwabnego. Odpowiadam Panu Zychowiczowi w podobnym stylu: problem nie polega na pytaniu: „dlaczego”, ale „czy” Polacy w Jedwabnem w ogóle mordowali, a zatem czy brali udział w niemieckiej zbrodni spalenia Żydów w stodole?

Panowie Redaktorzy!

W lutym 2008 roku spędziłem wraz z pisarzem Janem Marszałkiem trzy tygodnie w archiwach prokuratury IPN w Białymstoku, wertując materiały dotyczące Jedwabnego.

Jan Marszałek do dzisiaj ślęczy nad dostarczanymi mu do Warszawy dokumentami. Powstaje bowiem scenariusz p r a w d z i w e g o filmu o Jedwabnem. Wiem, że nie mogę liczyć na żadne oficjalne pieniądze. Zamierzyłem więc sobie drogę obywatelskiej zbiórki na ten film. Może „Nowy Ekran” zechce jej patronować?

 Co z naszej dokumentacji wynika?

Otóż w czasach prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego i dyrekcji Leona Kieresa, (który nota bene przedtem, na Wrocławskim Uniwersytecie wsławił się obroną ukraińsko – hitlerowskiej Dywizji SS Galizien), IPN w sprawie Jedwabnego, spełnił wyjątkowo parszywą rolę. Pracował na zamówienie, które polegało na wyeliminowaniu Niemców jako czynnika sprawczego i wykonawczego mordu. Wielka księga, która jest dokumentem umorzenia współczesnego śledztwa, cechuje się jednym: przy licznych zeznaniach zarówno polskich jak i żydowskich świadków, przy każdym, który wspomina Niemców, znajduje się ręczny dopisek : ”świadek nie wiarygodny” . Gdy zadałem pytanie prokuratorowi Radosławowi Ignatiewowi prowadzącemu to śledztwo, czym tłumaczą się dopiski o niewiarygodności świadków, uzyskałem odpowiedź, której nie przytoczę, ale która mówiła o ogromnym zewnętrznym ciśnieniu. Chodziło o obraz niemieckiej okupacji bez Niemców. Może by warto zaprosić prokuratora Ignatiewa do wywiadu, w związku z ukazaniem się filmu?

W Białymstoku ,kierownik Archiwum Państwowego, pan Leszek Kocoń, dokonał kwerendy w materiałach dotyczących zbrodni w Jedwabnem i zebrał zeznania zarówno polskich, jak i żydowskich świadków, którzy jednogłośnie mówią o niemieckim sprawstwie, o tym, że 10 lipca 1941 roku przyjechało do Jedwabnego 232 żandarmów. Materiały te są dostępne na stronie: www.bialystok.ap.gov.pl/lomzajedwabne.html

Może warto odszukać pana Koconia i zaprosić go do wywiadu?

Na dwa dni przed 10 lipca 1941, a więc na dwa dni przed zbrodnią w Jedwabnem, a kilkanaście dni po spaleniu 27 czerwca około tysiąca Żydów w białostockiej synagodze, przyjechał do Białegostoku Heinrich Himmler w towarzystwie Reinharda Heidricha. Po co?

Himmler wygłosił przemówienie do zgromadzonych morderców Żydów z Einsatzengruppen:

„Dla obserwatora z zewnątrz, powinno to wyglądać tak, że sama ludność miejscowa, zareagowała w sposób naturalny, przeciwko dziesiątkom lat opresji dokonywanej przez Żydów, oraz przeciwko terrorowi stworzonemu ostatnio przez komunistów”  

W 1974 roku sąd niemiecki w Ludwisburgu, skazał na sześć lat(!) Hermana Shappera, Hauptsturmfuehrera SS, dowódcę Einsatzengruppen Gestapo w Ciechanowie, za masowe egzekucje w Radziłowie, Tykocinie, Rutkach , Zambrowie, Jedwabnem i Wiźnie.

Sprawa Jedwabnego została otwarta 5 kwietnia 1945 roku, przez funkcjonariusza najpierw NKWD w Jedwabnem, potem UB w Łomży - Szmula Wasersztajna vel Całki, który podając się za naocznego świadka zbrodni w Jedwabnem, złożył na ten temat przed Wojewódzką Żydowską Komisją Historyczną w Białymstoku, zeznanie, przetłumaczone „dowolnie” (!) - tak jest w oryginale przez M. Kwatera ( kopię maszynopisu posiadam, poświadczoną przez mgr. M.Turka, przewodniczącego komisji i protokolanta E. Sztajmana ), a która jest konfabulacją w charakterze horroru, oskarżającą Polaków o niemiecki mord, z odcinaniem piłą głów, zabawy nimi itp. Tam też znajduje się podana po raz pierwszy a potem powielana przez Grossa i Kwaśniewskiego a obalona przez ekshumację, liczba 1600 zamordowanych Żydów, Tylko, że według zeznań wielu świadków, ten „naoczny świadek” znajdował się w chwili zbrodni 1.5 km dalej, w Janczewku, w piwnicy Państwa Wyrzykowskich, którzy wraz z nim ukrywali siedmiu Żydów .