Słynny referat o zawłaszczaniu władzy, przypisywany Jakubowi Bermanowi (odpowiedzialnemu po wojnie za przeprogramowanie procesów kształtowania polskich elit), wygłosił w rzeczywistości jego brat, Adolf Berman, działacz żydowskiej partii Poalej Syjon. W ustach działacza politycznego tego rodzaju postulaty nie są niczym specjalnym (ale wtedy nie nadawałyby się do podkręcania teorii spiskowej - dop. MT)
Przed wojną żydzi stanowili ¹/₃ ludności miejskiej, która z kolei stanowiła ok. 30% całości populacji. W całej populacji żydów było ok. 10%.
Bund samorozwiązał się w styczniu 1949 roku, zalecając członkom wstępowanie do PZPR. Władze Bundu wskazywały na PZPR jako na sukcesorkę, natomiast inne partie żydowskie zostały rozwiązane. Powołano Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce.
Smaczku całej historii dodaje fakt, że Adolf Berman po objęciu przez swojego brata Jakuba mnogich funkcji i zdobyciu jeszcze większej nieformalnej władzy, wolał wyjechać do Izraela.

Nikt w rzeczpospolitej nie prowadził akcji polonizacji Litwinów. Przed Unią Polsko-Litewską osadzano na wileńszczyźnie w dobrych warunkach brańców polskich. Potem panowała dynastia litewska - to Polska została przyłączona do Litwy.
Bez Unii Krzyżacy znieśliby Litwę.
W Polsce dominowała łacińskość; liberum veto było bezpiecznikiem etycznym. Funkcjonowało to dobrze; po Unii zrywali Sejm panowie ze Wschodu, a nie polscy łacinnicy. System norm etycznych był na Wschodzie słabo zinternalizowany, powstawały też formy parapaństwowe królewięt kresowych, niezbyt liczących się z ośrodkiem w Warszawie.

Na soborze w Konstancji (1414-1418) rozegrał się spór przedstawicieli: króla polskiego (Paweł Włodkowic) i Krzyżaków (Jan Falkenberg), obu z Wszechnicy Jagiellońskiej, gdzie funkcjonował swego rodzaju ówczesny think-tank. Wypracowano koncepcję działania informacyjnego, a nie przy pomocy miecza. Profesorowie Wszechnicy doszli do wniosku, że należy działać atrakcyjnością wiary katolickiej i kultury polskiej.