Podstawowy problem ideologiczno-psychologiczny: stanowisko szeroko rozumianego obozu Dmowskiego jest konsekwentnie antyniemieckie. Na podst. kalkulacji rozumieli, że między Polską i Niemcami zachodzi podstawowa różnica interesów. Następuje wysyp adresowanych do narodowców wydawnictw, pokazujących jako główne zagrożenie Żydów, nie Prusy, a Hitlera jako dystansującego się (lata 30).
Przed I wojną światową obóz narodowy nie był antysemicki, ludność żydowska głosowała na narodowców; punkt zwrotny to rok 1912, kiedy Dmowski ogłosił bojkot handlu żydowskiego - nie z niechęci rasowej ani powodów ideologicznych, ale geopolitycznych: ludność żydowska była ze wzgl. na dyskryminację nastawiona antycarsko i stanowiła mentalnie i operacyjnie kanał wpływów państw centralnych; tymczasem Dmowski opowiedział się po stronie rosyjskiej.
Ludzi o orientacji narodowej przesterowywano z antyniemieckości na antysemityzm. „Hitler nie jest Prusakiem” itp. Zdaniem p. docenta stały za tym służby specjalne III Rzeszy.