Nie był również Dmowski typem charyzmatycznego przywódcy, w latach trzydziestych nie chciał być "wodzem" na wzór faszystowski - jak słusznie zauważył dr Kawęcki w swej książce o ONR, świadomie uciekał od tej roli.
Był za to wybitnym analitykiem, pisarzem politycznym, dyplomatą, człowiekiem o wielkim talencie politycznym i swobodnie poruszącym się na polskich i europejskich salonach. Wyrastał nie tylko ponad poziom dzisiejszej polityki, ale także ponad poziom polityki międzywojennej. W wyniku pomajowego "zamrożenia" życia politycznego w Polsce jego talent został niestety w dużej mierze niewykorzystany. Największą rolę odegrał jednak wcześniej, w pierwszym 20-leciu XX wieku. Współcześni Polacy mogliby wiele od niego się nauczyć, ale niestety - w przeważającej mierze - nie są do tego zdolni. Bariera tekstów, które trzeba przyswoić, realiów, które trzeba zrozumieć, jest dla wielu zbyt wysoka. Pozstają na poziomie stereotypów, frazesów...
Dmowski jest postacią imponującą także ze względu na swą ogromną kulturę osobistą - zaświadczają o tym nawet ludzie z obozu jego przeciwników, np. w swych pamiętnikach rozdział mu poświęcił chyba zafascynowany nim Karol Wędziagolski. Dmowski znał świat, znał języki, doskonale się ubierał, nienagannie się zachowywał, był pełen powagi, uporu i konsekwencji. Był prawdziwym Europejczykiem, typem przedwojennego gentlemana.
Czy dziś mamy polityków z taką klasą i takimi horyzontami?
Całość:  www.facebook.com |
Atom 
