Leon Chajn, w godnej polecenia książce „Polskie Wolnomularstwo 1920-1938”. tak oto definiuje przyczyny dla których ruch wolnomularski cieszył się znacznym powodzeniem:

„Badający stosunki między wolnomularstwem a katolicyzmem XVII--wiecznym prof. Jose Antonio Ferrer Benimeli (hiszpański jezuita) stwier­dza, że wolnomularze wyszli na spotkanie wszystkim tym, w których des­potyzm oświecony, nierówność społeczna, centralizacja bogactw w rękach nielicznych itp. rozbudziły pragnienie wolności, równości i sprawiedliwo­ści. Wolnomularstwo wyszło również naprzeciw zainteresowaniom poko­jem i walką o tolerancję wszystkich tych, którzy byli znużeni wielkim spektaklem Europy skąpanej we krwi wojen religijnych, w trakcie któ­rych - - w imię Boga - - deptane były nawet najświętsze przykazania, a walki polityczne i intrygi dynastyczne przykryte były hipokryzyjnym płaszczem religijnym”.

Jednocześnie, kilka akapitów powyżej, opisuje charakter Wolnego Mularstwa w krajach katolickich, a także w Polsce:

„…w krajach katolickich wbrew temu, co głosił o lożach nacjonalizm klerykalny - były one usposobione na­cjonalistycznie, skrajnie patriotycznie, narodowo i w rzeczywistości ich łączność międzynarodowa jest dość luźna”.

Stwierdzenie ostatnie, o narodowym, a wręcz nacjonalistycznym charakterze Polskiego Wolnomularstwa Narodowego oraz - praktycznie - brak kontaktów międzynarodowych, wyraźnie zadaje kłam czarnej propagandzie, wietrzącej istnienie ponadnarodowego „rządu światowego”.

Dodatkowo, pozwolę sobie na stwierdzenie, iż ów patriotyczny nacjonalizm lóż, powinien zostać głęboko przemyślany przez krytyków Wolnego Mularstwa Narodowego, pod kątem składu narodowościowego Lóż Polskich, gdzie Braćmi byli: Polacy, Niemcy, Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Ormianie i muzułmańscy Tatarzy z Suwalszczyzny, etc. Jest to zarazem też dowód na fenomen Wolnego Mularstwa, gdyż wszystkie te grupy narodowościowe i etniczne, zjednoczone Pracą w Lożach, występowały zawsze w interesie Rzeczypospolitej Polskiej.

Częściową odpowiedź na pytanie, czego właściwie szukano w Lożach, daje Ksiądz Stanisław Załęski, cytując fragment regulaminu powstałej na Wschodzie Warszawy w 1780 r. loży „Tarczy Północnej":

„…celem wolnomularstwa jest: udoskonalenie   człowieka   pod   każdym   względem:   w   porządku   społecznym, ćwicząc go w cnotach obywatelskich i naginając jego wolę do przyzwoitości i rozsądnej karności; w porządku moralnym, rozwijając jego zdolności umysło­we i zmysłowe. Świateł, których jest skarbnicą, udziela stopniowo z przyborem alegorii,   pożytecznej   tajemnicy   i   majestatem   symboliki.   Rozwija   zdolności człowieka,  dostarczając mu sposobności ćwiczenia ich;  w tym celu  urządza czynności loży w ten sposób, że do prac czysto wolnomularskich łączą się inne prace,  zdolne  wykształcić  dobry smak  i  talent.  Wszystkie  nauki,  wszystkie sztuki, wszystko, co piękne i uczciwe, może być omawiane w loży i ma prawo do jej studiów i badań.^”

Z powyższego wynikać może odpowiedź – na nurtujące wiele Osób pytanie: jakie cele ma na względzie dzisiejsze Wolne Mularstwo Narodowe?

Moim zdaniem, wziąwszy pod uwagę fakt, iż w Wolnym Mularstwie konserwatywnym, jakim jest bez wątpienia Narodowe, nic się nie zmienia, to nadal pragnie ono rozwoju intelektualnego i duchowego swoich Braci, którzy są – że pozwolę sobie na parafrazę - znużeni wielkim spektaklem Polski skąpanej w plwocinach wojen partyjnych, poszukując Oazy spokoju wśród nieustannych wrzasków ścierających się stronnictw politycznych, które – w demokratycznym państwie prawa – pełnią rolę dawnych – jakże łagodnych z dzisiejszej perspektywy – tyranów, których intrygi dynastyczne bledną przy tropizmie do władzy i pieniędzy, demokratycznych przedstawicieli społeczeństwa…

Ostatnie incydenty z rozkradaniem majątku Państwa Polskiego (liczne afery i kradzieże w „Pałacu Prezydenckim”) dowodzą, iż prąca do władzy tłuszcza pozbawiona jest wszelkich hamulców moralnych, przypominając do złudzenia krwiożercza hołotę z niesławnej pamięci rewolucji anty-francuskiej.

Tak, więc: Polacy, śmiało do Lóż…