Poniżej przedstawiam ujęcie tej kwestii przez przedwojenną Narodową Demokracje, uwzględniającą owoczesne zagrożenia zewnętrzne, a - następnie - rozwinięcie tej tematyki przez Myśl konserwatywną, koncentrującą się na współczesnym wrogu wewnętrznym, jakim jest narzucony przemocą system totalitarny, uchodzący - oficjalnie - za demokratyczne państwo prawa.

    Poruszającym - dla Myśli konserwatywnej, - jest znaczny rozdźwięk pomiędzy stosunkami przedwojennymi, a współczesnymi, polegający na nieporównywalnej do dzisiejszej sile II Rzeczypospolitej, która pomimo faktu, iż była państwem słabym wewnętrznie i jeszcze słabszym zewnętrznie, z łatwością radziła sobie z wrogiem wewnętrznym, inspirowanym i finansowanym  znad granicy wschodniej, przez system sowiecki, gdyż do opanowania sytuacji wystarczały własne siły porządku publicznego, sądownictwo oraz kontrwywiad wojskowy.

    Na marginesie powyższego akapitu należy dodać, iż Rzeczypospolita Międzywojenna miała także do opanowania dodatkowy problem wchłonięcia 600.000, zrewoltowanych i spauperyzowanych Żydów, których Rosja sowiecka – celem destabilizacji Państwa Polskiego -  „podrzuciła” Traktatem Ryskim.

    Znamienne jest też, iż ów „prezent” nie był w stanie wyrządzić Rzeczypospolitej tylu szkód i na taką skalę, jakich dokonała znacznie mniejsza grupa, składająca się z wynarodowionych i bezbożnych, byłych potomków Izraela, przywieziona na czołgach Stalina, w roku 1944, a która utrzymała, „siłą układów” z targowicą, władzę nad ludnością podbitą – jawną, lub skrywaną, -  aż po dzień dzisiejszy.

    Wspomniany powyżej rozdźwięk i zmiana akcentów w celach polityki, uprzytomnić powinien Współczesnym, iż odurzeni pozorną „wolnością” są - w rzeczywistości - niewolnikami zajętymi spełnianiem zachcianek okupanta, stawiającego coraz to nowe żądania finansowe i bariery dla Moralności, nie posiadając żadnego wpływu na politykę państwa, w którym żyją*.

Przyszłe ogłoszenie w GW

(modyfikacja grafiki i złośliwość: MStS)

    Okresowe „spędy wyborcze”, służące jedynie wytworzeniu poczucia wspólnictwa w przestępstwie okradania i rozbioru Polski, są zwykłą farsą w warunkach, gdy „u szczytu machiny wyborczej” zasiadają sprawdzeni funkcjonariusze służb bezpieczeństwa (np. pan sędzia, który w stanie wojennym bezlitośnie skazywał Żołnierzy, odmawiających wykonywania zadań represyjnych wobec Cywilów, etc.), a „nowoczesny program komputerowy” do „liczenia głosów”, dostarczyła firma byłego cinkciarza = kapusia/współpracownika SB, nie wspominając już, iż kartki do „głosowania” walają się w bagażnikach oficerów policji państwowej, przyłapanych – przypadkiem – na innych przestępstwach…

    Także, nie ma co się dziwić, czy też oburzać, jeżeli przedstawicielom owej władzy okupacyjnej, lub zblatowanej z nią targowicy, wymsknie się czasami określenie: „bydło”, lub „motłoch”, jakim – adekwatnie do stanu i sytuacji - obdarzają „pełnoprawnych Obywateli Rzeczpospolitej Polskiej”.

    Najbardziej niepokojącym zjawiskiem – według oceny Myśli konserwatywnej – jest fakt trwania tak zwanego społeczeństwa (Czytelnik wybaczy, ale Konserwatysta – fizycznie – nie znosi, jako nienaukowego, słownictwa czerwonej socjologii) w błogostanie, wywołanym posiadaniem „zdolności kredytowej” oraz obfitości dóbr konsumpcyjnych**, leżących „na wyciągnięcie ręki” na półkach hipermarketów, stanowiących popularny cel niedzielnych wypraw całych Rodzin, a zwłaszcza już tych, spoza wielkich aglomeracji miejskich.

    Odczuwając swoiste libido, przy zaspokajaniu najniższych potrzeb kulturowych, entuzjastycznie zaspokajanych we współczesnych „świątyniach konsumpcjonizmu”, Osobnik taki (którego nie mogę, w tym miejscu nazwać świadomym Obywatelem) kojarzy ową przyjemność z systemem politycznym, który zapewnił wymianę efektów Pracy (lub kombinacji), na wózek pełen wszelkich, pożądanych dobroci.

    Zachowanie powyższe, bardzo typowe nie tylko na obszarach zagrabionych Rzeczypospolitej, jest wynikiem wychowania w socjalizmie, nad którym trudziły się, od połowy lat czterdziestych ubiegłego wieku, cale rzesze wysoko wykwalifikowanych specjalistów sowieckich, korzystających z ochrony i wsparcia miejscowej targowicy, jest – prawdopodobnie – zjawiskiem nieodwracalnym (swoisty odruch Pawłowa) w Pokoleniu dotkniętym tą zarazą.

    Dlatego, wszelkie kalkulacje Narodowe należy dostosować do mentalności Osób, tworzących zrzeszenie: Polacy, uwzględniając jego (podobny do „sztokholmskiego”), syndrom demokratycznego państwa prawa, objawiający się świadomą (lub półświadomą, dzięki „pracy” merdiów) rezygnację z Wolności, za cenę „pełnego wózka”, okraszonego festiwalami demokracji, za jakie uchodzą w Prywislinskim Kraju, „partyjne ustawki” i rozmaite „cuda nad urną”.

    Tak więc, przed Edukacja Narodową piętrzą się zadania, przy których wychowanie fizyczne i przeszkolenie wojskowe naszych Przodków, wydają się być zabawą Wieku Niewinności, który już - niestety - przebrzmiał bezpowrotnie.