Korzenie Antysemityzmu

Wbrew wszelkim pozorom korzenie antysemityzmu sięgają głębiej, niźli tylko nienawiść ubogiej gawiedzi szczutej przez zadłużoną arystokrację, ciągnąca się – na Zachodzie Europy -  od Średniowiecza, po czasy współczesne, gdzie wykorzystywany jest jako narzędzie polityki i zarabiania niezłych pieniędzy, przy jego „zwalczaniu”.

Po pierwsze jednak, należy zawęzić to określenie do – w sumie nielicznej, obecnie około 100.000 Osób – grupy wyznawców Religii mojżeszowej, którzy ścisłym przestrzeganiem Jej 613-tu zasad skutecznie zniechęcili Kogokolwiek do bratania się z Wyznawcami Mojżesza, w czym całkiem pomocne było także - i pomiędzy innymi działaniami restrykcyjnymi, jak strach przed strefieniem się – plucie na Goja, z bezpiecznej odległości i nigdy pod wiatr.

Powyższe stwierdzenie jest o tyle zasadne, gdyż Semitami są wszyscy nie-Czarni mieszkańcy Afryki północnej i Półwyspu Arabskiego, którzy rozprzestrzenili się na Bliskim Wschodzie po zwycięskim marszu Islamu, który – jak należy przypomnieć – w VII wieku naszej ery dokonał podboju Półwyspu Iberyjskiego, przez uciekające przed wojskami Kalifatu Bagdadzkiego siły dynastii Umajjadów, a powstrzymany został dopiero serią zwycięstw Karola Młota oraz księcia Odona – począwszy od bitwy pod Tuluzą, 9 czerwca 721, do zwycięstwa pod Poitiers 25 października 732.

Jeszcze wcześniej Żydzi – bo o Nich tutaj mowa – zebrali pokłosie nienawiści od Chrześcijan (głównie Obrządku greckiego), za wpuszczenie do Jerozolimy  wojsk - pod dowództwem Szarbaraza - króla perskiego Chosroesa II, toczącego 19-letnią wojnę z Bizancjum:   

Steven Runciman „Dzieje wypraw krzyżowych”, Tom 1, str. 24 – na podstawie ksiąg: Antiocha Strategosa, Sebeosa, a także kronik: „Anon. Guidi”, s 3.; „Chronicon Paschale”, s. 704-705.

Czy czyn ten został spowodowany złym traktowaniem Żydów przez chrześcijańskie Bizancjum, czy też wynikał z innych pobudek, np. z za wysokich podatków (pod panowaniem perskim, czy arabskim płacono o wiele niższe daniny, niż pod chrześcijańskim), należy do rozstrzygnięcia przez Historyków…

Nie był to pierwszy i odosobniony przypadek, kiedy ludność żydowska wpuszczała (w wiekach – dla Europy - „ciemnych”) do zasiedlanych przez nią miast w Palestynie obce wojska, co przyczyniło się – niewątpliwie - do „spadku popularności” zrzeszeń żydowskich w oczach chrześcijan.

Jako Etyk, dodam jeszcze, iż postępowanie takie uważam za naganne i rozumiem niechęć Rodzin pomordowanych i sprzedanych w niewolę, a w sumie całej społeczności chrześcijańskiej, do Żydów.

Niechęć ta, nie może się jednak wyradzać w rasową, gdyż „opuszcza” wtedy zakres pojmowania zasad etyki Cywilizacji Łacińskiej, stając się zwykłą barbarią, sprzeczną z całym Dziełem Stworzenia, tak doskonale opisanym przez świętego Tomasza z Akwinu.

Ceterum censeo Conventum esse delendum