Wolność!

Część Pierwsza

Kolejnym pojęciem z zakresu podstaw Konserwatyzmu etycznego, opartego na etyce Cywilizacji Łacińskiej, jest Wolność, będąca zaprzeczeniem turańskiej i bizantyjskiej dążności do stadności, ukrywanej pod eufemizmem kolektywizmu, a nawet – w specyficznych warunkach Polski pojałtańskiej - „jedności narodu”.

Opanowana przez bolszewizm „edukacja”, którą od lat czterdziestych ubiegłego wieku, zatruwa umysły Młodzieży „system pojałtański”, poparta lewacką zarazą importowaną z USA i – obecnie - Brukseli, propaguje „działania i życie” zbiorowe, zbliżone do turańskiej koszarowości, w kolektywach, „team-workach”, czy „works-grupach”; przeciwstawiając się i próbując złamać Indywidualność każdej Osoby ludzkiej, wypływającą od samych podstaw etyki Cywilizacji Łacińskiej.

Przejawem tej, złowrogiej kolektywizacji życia, forsowanej przez cały PRL, jest – dla przykładu – krytykowana już w poprzednich szkicach maniera wypowiadania się w formie pluralizmów nieokreślonych dla podkreślenia wagi swoich, własnych, indywidualnych poglądów: „my Polacy”, „my Katolicy”, „musimy”, „będziemy”, wraz ze kulturowym inaczej „nas”, etc., bez wyraźnego opisu jakiej grupy Osób deklaracje te dotyczą.

Maniera ta, jest pochodzenia bolszewickiego, używającego „Wy” do komunikowania się z drugą Osobą ludzką, której praprzyczyna leży w wyrżnięciu do ostatka wszelkich „Gospodinów”, na terytoriach zajętych przez tę zarazę.

W Polsce pojałtańskiej nie udało się komunie, wymordować do końca (jak widać) elit ziemiańskich i inteligencji, lecz „pokłosiem” bolszewizmu stała się obsesja mówienia wszystkim na „ty”. (Niby to, tak „po angielsku”, ale…)

Symptomatycznym dla działań anty-cywilizacyjnych „demokratycznego państwa prawa”, które rozsiadło się na części „przywiślańskiej” Ziem zagrabionych Rzeczypospolitej, jest także wspieranie rozdźwięków pomiędzy Wiernymi a hierarchią Kościoła Katolickiego (która – dzięki intensywnej „pracy” systemowych służb specjalnych - nie składa się z samych „kryształów”, ale po części nawet z TW), przy jednoczesnym propagowaniu idei państwowej, a nawet narodowej, ale „obok” Kościoła.

„Według wykładni filozoficznej Konserwatyzmu etycznego, uleganie kultowi Narodu i Państwa – typowe dla cywilizacji bizantyjskiej i niemieckiego Protestantyzmu, - jest niezgodne z Nauczaniem ewangelicznym Kościoła katolickiego (Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną), a więc i wartościami etycznymi Cywilizacji Łacińskiej”.

Ponieważ pojęcie Wolności zostało potwornie wypaczone i przeinaczone - przez bolszewicki system „edukacji” – w anty-cywilizacyjną i anty-katolicką formę: „róbta co chceta”, Myśl konserwatywna przypomina o Jej prawach, ale zarazem i ograniczeniach, będącymi w zgodzie z polskim pojęciem Tradycji i Tożsamości Narodowej, tak odmiennych – w swej Istocie – od wszelkich przejawów stadności, kolektywizmu i socyalizmów, a zwłaszcza już bezbożnego narodowego-komunizmu.

Poniższy szkic jest dedykowany nowopowstającym Ruchom Narodowym, czyli głównie Młodzieży Patriotycznej, której system edukacyjny bolszewickiego „państwa prawa” nie dał najmniejszej szansy na poznanie Wartości, stanowiącej o potędze cywilizacyjnej, gospodarczej i militarnej Rzeczypospolitej, dzięki którym Polska była – przez stulecia – Podmiotem, a nie – jak dziś – żebrzącym o wsparcie u obcych przedmiotem, w stosunkach międzynarodowych.

Zrozumieniu pojęcia Wolności, a następnie Hierarchii i subordynacji – wypędzonych z „podręczników szkolnych” – pomoże wyjaśnić fenomen Polskiej Indywidualności, czyli Narodu składającego się z świadomych Swych praw i obowiązków Osób ludzkich, potrafiących – jako Obywatele Rzeczypospolitej - jednoczyć się w obliczu zagrożenia Ich wspólnej Ojczyzny i osiągania wiekopomnych Zwycięstw.

Owocnej w przemyślenia i wnioski lektury

życzy

MStS

PS. ponieważ rozpoczynam publikację cyklu na Polacy.eu.org, więc „daruję sobie” ilustrowanie tekstu, konieczne w przypadku…

:-)

∆

***

         Przymiot ten jest przypisany  przez filozofię arystotelesowską Woli (wolna Wola). Według Stagiryty, autora wydanej pośmiertnie przez jego syna Nikomacha „Etyki nikomachejskiej” – wolność jest człowiekowi zadana i urzeczywistnia się tylko poprzez Prawdę.

            Pogląd ten został w całości zaadaptowany przez św. Tomasza z Akwinu - „Suma teologiczna” - i przedstawiony jako niezbywalny przymiot Osoby ludzkiej w ramach etyki chrześcijańskiej, będącej fundamentem Cywilizacji Łacińskiej, na którym stoi Myśl konserwatywna.

            Uformowana przez Cywilizację Łacińską katolicka etyka społeczna, z której źródła czerpie także Myśl konserwatywna, pojmuje wolność jako wyraz człowieczeństwa, stanowiący o absolutnej wartości Osoby ludzkiej.

            Etyka powyższa, a zatem i konserwatyzm,  odrzuca jednak całkowitą emancypację wolności w kierunku nieumiarkowanego spełniania wszelkich zachcianek, jak to ma miejsce w dzisiejszych czasach rozpasania liberalizmu prymitywnego, i jego pochodnej – konsumpcjonizmu.

            Zamiast tego postuluje powiązanie wolności z odpowiedzialnością wobec innych Osób ludzkich, występujących indywidualnie bądź w zrzeszeniach, jednocześnie odrzucając całkowite podporządkowanie woli Jednostki sprzecznym z etyką Cywilizacji Łacińskiej warunkom i zasadom panującym w zrzeszeniu, uznając - za przyrodzone i niezbywalne - prawo do oporu wobec presji zewnętrznej, obejmując nim całość rodzajów zrzeszeń (np. Rodzina, Naród, Państwo, Cywilizacja).

            W tym miejscu należy podkreślić, iż Myśl konserwatywna za najwyższy przejaw Wolności osobistej uważa zdolność do samoograniczenia, umożliwiającą drugiej Osobie ludzkiej - w ramach etyki Cywilizacji Łacińskiej – nieskrępowaną możność działania i realizacji, - widząc w tym warunek rozwoju indywidualnego i całości zrzeszeń.

            W stosunkach międzynarodowych przekłada się to na zasadę poszanowania odmienności celów i dążeń innych zrzeszeń (np. państw), polegającą na wypracowywaniu dobrowolnych kompromisów, uwzględniających żywotne interesy wszystkich stron porozumienia przy jednoczesnym unikaniu rozwiązań bazujących na przemocy.

            Pojęcie konserwatywnego samoograniczenia stoi w zdecydowanej sprzeczności do anty-kulturowych haseł współczesnej anty-elity i jej sztandarowego: „róbta co chceta” – jako źródła zła moralnego i ograniczania wolności rozwoju innych Osób ludzkich.

            Rozpatrując pojęcie wolności należy także pamiętać o historycznych tradycjach Myśli europejskiej, zwłaszcza zaś doby Oświecenia, poszukującej odmiennych od  kanonu etyki arystotelesowsko-tomistycznej kryteriów jej używania.

            W czasach tych powstało wiele idei mających za cel zburzenie istniejącego porządku, bazującego na zasadach etycznych Cywilizacji Łacińskiej, a którego degeneracja w kierunku  nieumiarkowanego nadużywania Władzy i Religii, wzięła swój początek w załamaniu się wartości moralnych w czasach po przejściu przez Europę zachodnią wielkiej zarazy lat 1347-1351 i jej powtórnych wybuchów, aż do roku 1400.

            Rezultatem odejścia XVIII-to wiecznych filozofów od wartości etycznych Cywilizacji Łacińskiej i ustalenia drogą racjonalistycznej,  apriorycznej dedukcji nowej definicji - niczym nie ograniczonej - Wolności, było wywołanie rewolucji anty-Francuskiej roku 1789: kosztującej życie setek tysięcy ludzi krwawej jatki, której właściwie jedynym skutkiem dla Francji była uzyskana przy pomocy wynalazku doktora Józefa-Ignacego Guillotin likwidacja Królestwa Francji, zastąpienie monarchii dziedzicznej Bourbonów wpierw Pierwszą Republiką, a zaraz później Cesarstwem oraz gwałtowna wymiana elit władzy i majątku.

            Nie lepiej na tych doświadczeniach z nową, racjonalną moralnością wyszła Europa, w tym Polska - o spaleniu przy tej okazji odległej Moskwy i poświęceniu życia dalszych setek tysięcy żołnierzy, w tym i Polaków, nie wspominając…

CDN…

PS. Ponieważ szkic ten ukazał sie na Polacy.eu.org, a nie na nE: uprzejmie sugeruję komentarze na temat, gdyż inwektywy, zarzuty i epitety wobec Mojej Osoby potrafię Sobie doskonale wyobrazić. Także „stawianie” 1* - w przypadku, gdy nie robi tego konfident WSI – „wypada” uzasadniać (Panie Lju). Wyrozumiałość Autora dla zapytań o charakterze merytorycznym nie zna granic… :-)

Ceterum censeo Conventum esse delendum