O podatku koszernym trochę inaczej

słowa kluczowe: Ciemnogród, Krzysztof Edmund Wojciechowicz, hucpa, judaizm, kosher, koszer, koszerny, mozaizm, Żydzi.
Linki, cytaty, nowiny	2011.04.07 19:44 19:54

O podatku koszernym trochę inaczej	(poleca Piotr Świtecki)

Poniżej załączam tekst p. Krzysztofa Edmunda Wojciechowicza.
(c.d. z poprzedniej strony) Ostatnio w RPA odbył się wykład rabina Desmonda Maizels, który w tym kraju nadzoruje wydawanie certyfikatów koszernych. Według informacji prasowej, tematem wykładu był kłopotliwy, nabrzmiały problem - czy płd. afrykańska ryba morska, kingklip, jest koszerny. Rabin Maizels odbył szereg konferencji z rabinami zagranicznymi, i z dwoma naczelnymi rabinami Johannesburga. Rabin Maizels wychodzi z założenia, że 'According to the Torah, the requirement for a fish to be kosher is that 'everything that has a fin and scale in the water is kosher' (według Tory, ryba jest koszerna, jeśli posiada płetwę i łuskę). Rabini doszli do wniosku, że każda ryba mająca łuski, posiada też płetwę, więc głównym kryterium powinny być tu łuski. Słowo 'łuska' użyte jest w liczbie pojedyńczej, co implikuje, że jedna łuska wystarczy, aby uznać rybę za koszerną. Nie musi więc być ona cała pokryta łuskami. Jednak problem z kingkilpem jest taki, że trudno te łuski znaleźć. Są one małe i cieńkie, pokryte cieńką skórką. W dodatku, ryba pokryta jest śluzem. Podobnie jak u innych ryb, na łbie kinglipa można dostrzec łuski. Jednak niektórzy antagoniści twierdzą, że są one za małe, aby można je uznać za prawdziwe łuski. Ale przecież Tora nie określa dokładnie wielkości łusek, tak więc nawet te małe, jeśli tylko można je dostrzec gołym okiem, mogą kwalifikować kigklipa jako rybę koszerną. Nauka dzieli łuski rybie na cztery typy, mianowicie łuski cykloidowe i ctenoidowe (te są koszerne), i na łuski ganoidowe (niektóre rodzaje są koszerne, inne trefne), a na koniec łuski placoidowe (definitywnie trefne). Ekspert, do którego wysłano próbkę kingklipa, orzekł, że są one cykloidowe. Jednakże wymogiem koszerności jest, aby łuski dawały się usunąć bez uszkodzenia skóry ryby. Stąd niektórzy rabini upatrują tu problem, gdyż według nich łuski są naroślą na skórze kingkilpia. Jest to błędne przekonanie, gdyż łuski można usunąć bez uszkodzenia ryby. Wysuwa się cztery zarzuty w stosunku do kingklipa. Po pierwsze, zarzut natury "sichsuch", co znaczy, że ryba nie może być koszerną, jeśli przesuwając paznokciem po rybie od ogona do łba, nie wyczuwamy łuski. Sprawa staje się poważniejsza, jeśli odwrotna operacja (od łba do ogona) również nie ujawni obecności łusek. Jednakże, próba "sichsuch" nie jest wymagana przez wszystkich rabinów i nie jest także wymagana w Schlchan Aruch. Po drugie, niektórzy rabini wątpią, czy łuski kingklipa spełniają te same zadanie, co np. klipah (skorupa, czy skórka) owoców i orzechów, co pociąga za sobą pytanie, czy rzeczywiście łuski istnieją dla ochrony ryby. Ramban powiada, że łuski pomagają rybie w pozbywaniu się nieczystości ciała, podobnie jak czynią to nerki u człowieka. Ale przecież człowiek może przeżyć z nerką funkcjonującą jedynie częściowo, więc ryba także może przeżyć z kilkoma tylko łuskami. Oznacza to, że według Rambana, łuski chronią zdrowie ryby. Po trzecie, uważa się kingklipa za rybę niekoszerną, ponieważ jego łuski nie przypominają paznokci u palców dłoni - jak to twierdzą niektórzy komentatorzy. Jednakże Tora nie wymaga, aby łuski były grube. Na koniec, istnieje obawa, że kingklip podobny jest do węgorza - a skoro wszystkie węgorze są niekoszerne, kinglip także musi być trefny. Jednakże, w rzeczywistości nie ma tu żadnego podobieństwa (węgorz podobny jest do węża, podczas gdy kingklip wygląda jak normalna ryba). Talmud wspomina podobny problem, przedstawiony rabinowi Rav Ashi, lecz ten patrzył jedynie na łuski, a nie na podobieństwa, i uznał rybę za koszerną. Rabin Baksi Doron, były Głowny Rabin Sefaridów w Izraelu, podsumował problem koszerności węgorzy, wyrokując, że ponieważ więcej ich odmian jest niekoszernych, niż koszernych, więc wszystkie powinne być uznane za trefne. W świecie zwierzęcym istnieje podział na rodzaj, gromadę, klase, gatunek, rodzinę, etc. Węgorze i kingklipy należą do dwóch odmiennych gatunków. Węgorz jest gatunku anguilliformes, podczas gdy kingklip należy do gatunku perciformes. Nie są więc one spokrewnione. Według płd.afrykańskiego Beth Din, kingklip jest koszerny. Jednakże, ponieważ niektórzy wciąż uznają tą rybę za 'problematyczną', została ona zaklasyfikowana jako 'nie Mehadrin'. Ci, którzy przestrzegają Mehadrin, powinni zwrócić się o poradę do miejscowego rabina, w kwestii, czy naczynia użyte do przyrządzenia kingklipa, są koszerne, czy też nie.Rabin Maizels wciągnął na listę kilka ryb, pochodzących z różnych części świata, które tradycyjnie były uznane za trefne, lecz po zbadaniu przez organizacje koszerne, jak OU, zostały w ciagu ostatnich sześciu lat uznane za koszerne. *** Przetłumaczyłem fragmenty tego artykułu o konferencji, która odbyła się w Johannesburgu niedawno, w XXI wieku. Rzuca ona pewne światło, choć urywkowe, na procedurę klasyfikacji produktów, które w coraz większej ilości zmuszeni są kupować goje. Jak widać, w żadnym wypadku, kryterium klasyfikacji nie jest oparte na jakichkolwiek podstawach zdrowotych, czy dietetycznych. Jedynym kryterium jest zgodność z Talmudem, którego przepisy i nakazy formułowane były przez ostatnie dwa i pół tysiąca lat przez 'uczonych' rabinów. Miałem dosyć cierpliwości, aby przeglądnąć nakazy obowiązujące przy przygotowaniu warzyw. Jest to dokument liczący 21 stron. Główną i chyba jedyną uwagę, zwraca się tam na usunięcie jakiegolwiek robactwa. A więc takie warzywa, jak kapusta, należy moczyć w płynie do mycia naczyń. Najważniejszym jest, aby nie przeoczyć robactwa dostrzegalnego gołym okiem (w czasach Tory nie znano szkieł powiększających; a robaków, jako trefnych, Talmud zabrania jeść). Jednakże, postępowa Rada Koszerna w Afryce Południowej zezwala na użycie szkieł powiększających do 10 razy. Czytając kodeks, regulujący procedurę wydawania i nadzorowania certyfikatów koszernych, człowiek przenosi się do czasów jaskiniowych. Rozbrajający w swym otwartym cyniźmie, jest fragment dotyczący tzw. Chametz. Przed Paschą, każdy Żyd pod srogą (choć nie ujawnioną karą) musi sie pozbyć jakichkolwiek wyrobów mącznych. Każdy dom żydowski (czy sklep, skład, itp) musi dokonać rytualnej rewizji, przy użyciu świeczki, szczoteczki do zębów, gazety i torby. W dziesięciu różnych miejscach należy ukryć trefne produkty, aby je nastepnie odszukać, i przy pomocy wyżej wspomnianych przyrządów, zebrać je do torby. Nie wolno zostawić ani okrucha trefnego artykułu! Ale są wyjątki. Na swej stronie Internetowej, Rada Koszerna zamieściła wzór podania do Rabina, które należy wypełnić i przesłać adresatowi. Oto jego treść: 'I hereby authorise you to sell to a non-Jew, on my behalf, all Chametz belonging to me that has not been disposed of, and to rent out the places where the Chametz is stored.' (Niniejszym upoważniam Cię do sprzedania nie-Żydowi, w moim imieniu, całej ilości pozostałego Chametzu [trefnego produktu], i do wynajęcia miejsca, w którym Chametz jest przechowywany). Formularz zaopatrzony jest w szereg wyjaśnień co do procedury Chametz. Powyższe upoważnienie odnosi się do operacji zwanej 'Mechirah'. Jak wyjaśniają autorzy formularza, 'Mechirah' polega na fikcyjnym sprzedaniu trefnego produktu gojowi (non-Jew), i odkupieniu go po minięciu okresu świąt. Towar może pozostać w pomieszczeniu Żyda, lecz musi być tak przykryty, aby go nie było widać gołym okiem. Oczywiście, na dole formularza widnieje wskazówka, aby po otrzymaniu zezwolenia od Rabina, wpłacić pewną sumę na konto podane poniżej. Jest to jedna z procedur Certyfikatów Koszernych, potraktowana jak najbardziej poważnie. Czytelnicy, których rozśmieszał opis kupowania przez Żydów za 50 groszy statku polskiego, płynącego do Palestyny w czasie święta szabasu (Olgierd Borchardt Znaczy Kapitan), powinni koniecznie przestudiować procedurę wydawania Certyfikatów Koszernych. Oraz zastanowić się, czy rzeczywiście są już tak doszczętnie ogłupieni przez media, że nie potrafią dostrzec absurdu narzuconego im przez to prymitywne plemię. Powinni też przeczytać opinię światłego Zyda, jednego z najświetniejszych umysłów XX wieku, Arthura Koestlera. W młodości był on przez cztery lata korespondentem pism niemieckich w Palestynie; przez kilka lat pełnił funkcję sekretarza Żabotyńskiego, ojca Walczącego Syjonizmu; przez szereg lat, do czasu dojścia do władzy Hitlera, był redaktorem naukowym największego w Europie koncernu prasowego Ullsteina; potem został komunistą - działał w Rosji i we Francji. Z komunizmu wyleczył się w hiszpańskim więzieniu, gdzie skazany został na karę śmierci, a z którego wydostał się dzięki protestowi światowej opinii publicznej. Potem stał się ideowym anty-komunistą i pisarzem popularno-naukowym. Odwiedził on nowe już państwo Izrael i napisał książkę "Palestine - PROMISE AND FULFILMENT". Jeden z rozdziałów zatytułował: 'Powrót do epoki brązu?' Zakończył go słowami: "Jaką cywilizację wybierze Izrael? Czy będzie to kontynuacja myśli Zachodu, jego sztuki i jego wartości? Czy też, powierzchowny nalot Lewantyzmu? A może powróci do swych starożytnych korzeni i stworzy z nich nowoczesną, choć specyficznie hebrajską kulturę? Jak dotąd, wydaje się, że Izrael wybrał trzecią alternatywę. Cały system edukacyjny jest na niej oparty. W szkołach naucza się Starego Testemantu nie jako przedmiotu religijnego, lecz jako głównego źródła Historii, Literatury, Etyki i Flozofii, ignorując wszelkie inne źródła postępu ludzkości. W typowym programie szkół średnich, starsze klasy przeznaczają jedenaście godzin tygodniowo na Biblię i klasyków hebrajskich, lecz jedynie półtorej godziny na historię, z czego połowa przeznaczona jest znów na historię Żydów. Spośród nieuknionych trudności związanych z wykluwaniem się Izraela, ta egocentryczna tendencja w edukacji, wydaje się najgroźniejsza." Jednak nawet i Koestler nie przewidział, że tę 'specyficzną hebrajską kulturę' Izrael potrafi narzucić całemu cywilizowanemu światu. Krzysztof Edmund Wojciechowicz