słowa kluczowe: Engels, Kapitał, Kossecki, Marks, Marx, ekonomizm, formacja azjatycka, idealizm aberracyjny, kapitał, marksizm, marxizm, produkcja informacji, wartość dodatkowa, źródła marksizmu.
Historia2013.03.24 13:25 14:07

Zarys podstaw ekonomii marksistowskiej i źródła marksizmu

 

Notatki z seminarium doc. Kosseckiego. Warszawa, 26 II 2013 r.

 
Dziwnie było w kościelnej salce, po modlitwie, słuchać o marksizmie. Jakie czasy, takie tematy wykładów. Dobrze, że zdarzają się wykładowcy i miejsca dość otwarte, by się z rzeczywistością mierzyć.
 
(c.d. z poprzedniej strony)
 

2. Źródła marsizmu


Komuniści już od lat 70 sterowali w kierunku liberalizmu.
  1. Ekonomia liberalna. Marksizm jest dzieckiem liberalizmu (Smitch, Ricardo). Bynajmniej z nim nie zrywał. Towarzysz Rakowski był zwolennikiem „socjalizmu rynkowego”. Na uczelniach wykładano ekonomię polityczną kapitalizmu. Ekonomia marksistowska wywodzi się w prostej linii z liberalizmu.
     
  2. Socjalizm utopijny (Saint-Simon, Charles Fourier, Robert Owen). „Utopijny”, ponieważ nie dążył do przejęcia władzy. Marksiści natomiast uważali, że burżuazja sama władzy nie odda.
     
  3. Filozofia niemiecka. Hegel (dialektyka; był obiektywnym idealistą), Ludwig Feuerbach (materializm; człowiek jest tym, co je).
    „Nowy marksizm” (szkoła frankfurcka) nie ma nic wspólnego z oryginalnym marksizmem. (Dopisek MT: można jednakowoż odnaleźć łączący te prądy wątek przyczynowo-skutkowy. Wspólne jest dla nich także oderwanie od realiów, szczególnie od tzw. „prawdy antropologicznej”. Czy idealizm aberracyjny nie byłby tu wdzięczną i odpowiednią nazwą?)
    Awansowanie dywersji psychologicznej do rangi szkoły filozoficznej to nieporozumienie.
     
Różnice między szkoleniem policji i wojska: policja działa w warunkach przewagi, wróg to własny obywatel. Wojsko walczy z nieprzyjacielem o porównywalnej sile. Niemcy w czasie wojny przekonali się, że oddziały policyjne nie nadają się do walki na froncie.
Należy odróżniać braki w wyszkoleniu od złego szkolenia. Obecnie szkoli się antyterrorystów jak policję przeznaczoną do akcji w krajach kolonialnych.
Nie dysponujemy kadrami przeszkolonymi do normalnej wojny.
W tej chwili indoktrynacja ideologiczna „europejska” zajęła miejsce marksizmu.

Podział zimnowojenny kapitalizm-socjalizm to ideologiczna ściema dla publiczności. Niemcy cały czas dążyły do podważenia powojennego porządku. Niemieckie służby próbowały ten system zdezorganizować m. in. inspirując i wspierając lewackie ruchy na Zachodzie. Oba obozy próbowały zerodować od środka przeciwnika. Wojna psychologiczna jest elementem wojny informacyjnej.

Na bazie marksistowskiej ekonomii politycznej powstał tzw. materializm historyczny. Na bazie syntezy Hegla z Feuerbachem materializm dialektyczny (diamat; więcej w Wikipedii).
Marksizm w związku z tym dzieli się na następujące części składowe:

  1. Filozofia marksistowska (diamat, dialektyka). Główny twórca: Engels. Naczelna zasada: byt określa świadomość.
    • Świat jest z istoty swej materialny, a duch jest wytworem wysoko zorganizowanej materii (materializm nie neguje ducha!)
    • Materia jest obiektywną rzeczywistością, istniejącą poza naszą świadomością i niezależnie od niej.
      Materia jako obiektywna rzeczywistość jest pierwotna, a świadomość wtórna i jest odbiciem rzeczywistości.
    • Świat i rządzące nim prawa są w zupełności poznawalne. Nasza wiedza sprawdza się przez praktyczne doświadczenie i wówczas ma znaczenie prawdy obiektywnej.
      w sferze:jest to:
      ontologiimaterializm
      epistemologiirealizm
      Szkoła frankfurcka jest zaprzeczeniem marksizmu.

    Engelsowsko-heglowska
    spirala rozwoju
    synteza
     
    teza  ↔  antyteza
    Marksistowska metoda dialektyczna:
    1. Przyroda jest jedną spoistą całością (wszystko trzeba rozpatrywać we wzajemnym powiązaniu).
    2. Przyroda jest w stanie ciągłego ruchu i przeobrażeń.
    3. Zmiany ilościowe przechodzą w zmiany jakościowe, tzn. jeśli przekroczą pewną wartość progową, następuje skokowa zmiana. Szczególnie w społeczeństwie. (Szlachta francuska nie wykazała takiej szlachetności, jak polska, i przywileje trzeba jej było odbierać razem z głową.)
    4. W przyrodzie zawarte są sprzeczności wewnętrzne. Proces rozwoju jest wynikiem walki przeciwieństw: teza ↑ antyteza ↑ synteza (synteza już na wyższym szczeblu rozwoju).

    Marks i Engels byli ateistami.
     
  2. Ekonomia marksistowska (teoria wartości dodatkowej).
    Teoria wartości dodatkowej była serio traktowana w historii myśli ekonomicznej.
     
  3. Materializm historyczny (socjologia marksistowska).
    W wydanej po polsku „Historii WKPb” (Warszawa 1948, nakład 100 000 egz., po 1956 wycofana) znajduje się rozdział o filozofii marksistowskiej, natomiast do ekonomii był osobny, grubszy podręcznik.
    1. Klasa społeczna jest to grupa ludzi, która ma jednakowy stosunek do własności środków produkcji (tzn. jest właścicielem, lub nie jest).
      Głównym czynnikiem stanowiącym o obliczu społeczeństwa są siły wytwórcze (narzędzia pracy i ludzie, którzy się nimi posługują) oraz stosunki produkcyjne, tj. stosunki, w jakie wchodzą ludzie w procesie produkcji - ich istotą jest własność środków produkcji: najważniejsze, to kto jest właścicielem środków produkcji.
    2. Siły wytwórcze zmieniają się, wywołując zmiany stosunków produkcyjnych.
    3. Produkcja, tj. siły wytwórcze i stosunki produkcyjne stanowią bazę, której odpowiada (na której się rozwija) określona nadbudowa społeczno-kulturalna.
      Nowe siły wytwórcze i odpowiadające im stosunki produkcyjne powstają w łonie dawnego ustroju, prowadząc do jego zmiany. Siły związane ze starym ustrojem, a zwłaszcza klasy posiadające, starają się temu przeciwdziałać - czyli hamują rozwój sił wytwórczych. Ta sprzeczność prowadzi do rewolucji. Jedyny przypadek zaobserwowany przez Marksa, kiedy zmiana zaszła nierewolucyjnie, to dobrowolna inicjacja zmian i upowszechnnienie przywilejów przez polską szlachtę w czasie Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 Maja.
       

    Skutkiem działania tego prawa wspólnotę pierwotną zastąpiło niewolnictwo, je z kolei feudalizm, następnie kapitalizm, który z kolei zostanie zastąpiony przez socjalizm.


We wspólnocie pierwotnej środki produkcji były wspólną własnością. W niewolnictwie powstaje klasa właścicieli środków produkcji, do których (środków prod.) są zaliczani niewolnicy, traktowani jak rzeczy, zwierzęta z ludzką twarzą. W feudalizmie tylko rycerstwo, przekształcające się w szlachtę, mogło posiadać ziemię (wówczas główny środek produkcji). Chłop miał ochronę prawną, np. nawet szlachcic za zabicie chłopa odpowiadał.

Engels odkrył jeszcze jedną formację społeczną (ustrój społeczno-gospodarczy), nazwaną azjatycką, która opierała się na państwowej własności środków produkcji (czyli to, co było też w Rosji!) W czasach PRLu tę formację pomijano w podręcznikowych omówieniach. Kapitalizm państwowy to kolejna mutacja formacji azjatyckiej. Engels odkrył coś, co z miejsca falsyfikowało jego teorię…

Klasyczny marksizm nie uwzględniał informacji (produkcji informacji).

Aż do 1939 r. rocznie odbywało się 500-600 pojedynków. W czasie wojny pojedynki były zabronione.
„Białe kołnierzyki” opanowały bunt robotniczy (także w przypadku Solidarności).

W skali światowej mamy teraz wyzyskiwane narody proletariuszy, i wyzyskiwaczy. Do czasu kryzysu wszystko idzie w zgodzie z aktualnie obowiązującymi pięknymi teoriami, ale w kryzysie okazuje się, że kapitał jednak ma narodowość.

Obecnie zaliczamy się do narodu proletariuszy. 

« poprzednia strona   str. 2 z 2 (ostatnia)
4065 odsłon średnio 4,4 (5 głosów)
zaloguj się lub załóż konto by oceniać i komentować    blog autora
Re: Zarys podstaw ekonomii marksistowskiej i źródła marksizmu 
Zenon Jaszczuk, 2013.03.24 o 14:44
A kiedy doc Kossecki dojdzie do dnia dzisiejszego. Zapytaj mędrca, jeśli wypielimy to co posiejemy. Czy będziecie szli aż do Mieszka I. Wężykiem, wężykiem Pozdrawiam
zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć  
formacja azjatycka 
Piotr Świtecki, 2013.05.22 o 22:11
Jeszcze do formacji azjatyckiej, charakteryzującej się państwową własnością środków produkcji (wówczas głównie ziemi): pan docent w trakcie majowego seminarium wspomniał o źródle - Engels w tym względzie cytowany jest w podręczniku ekonomii politycznej Oskara Langego.
zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć  
linki, cytaty, nowiny
najwyżej  oceniane
zeszyty tematyczne
najbardziej kontrowersyjne artykuły
najnowsze komentarze

© Polacy.eu.org 2010-2024   Subskrypcje:    Atom   RSS  ↑ do góry ↑