Historia Żydów

NWO - Czego Polak winien się wystrzegać, co powinien wiedzieć, cz. VI

Poprzednią część zakończyliśmy słowami Margaret Mead (1901-1978), amerykańskiej antropolog kultury, zdaje się, że żydowskiej prowieniencji: „Nigdy nie wątp w to, iż grupka myślących i zaangażowanych obywateli może zmienić świat. Zaiste, to jest ta jedna rzecz, którą ten kiedykolwiek miał”

Zaiste, tak się jakoś dziwnie składa, że istotnie jest taka jedna grupa społeczna o szerokim zasięgu ponadnarodowym, wyjątkowo wyróżniająca się swoją aktywnością pośród innych na każdym niemal polu, ale na polu polityki i w naukach społecznych szczególnie, tą grupą są żydzi, szabesgoje, ale w zasadzie wskazać trzeba, że to są też syjoniści i sayanie*. Mają nadreprezentatywną grupę we wszystkich ważnych centrach społecznej zmiany na świecie oraz wielką światową sieć agentów kulturowej zmiany.  

„No Jew has yet been able to define what a Jew is, to the satisfaction of every other Jew”[tłum.: Żaden żyd nie był jeszcze w stanie zdefiniować, kim jest żyd, by każdy inny żyd był tym usatysfakcjonowany] – The Illustrated Encyclopedia of Mankind, vol.8, (1984), New York

 Ale prawdopodobnie wszyscy nazywający siebie żydami akceptują definicję z 1933 r. pisarza niemiecko-żydowskiego Maxa Wienera: „We are what we will to be” [tłum.: Jesteśmy tymi, kim będziemy]

Faktycznie, żyd żydowi nierówny. Od 2 lat mieszkam bezpośrednio wśród nich, na dzielnicy zdominowanej ich obecnością i aktywnością, więc mam okazję czynić kwalifikowane obserwacje, co więcej, mogę bezpośrednio ich porównywać do przedstawicieli innych grup i subkultur, nie tylko narodowych, etnicznych, ale religijnych jak mormoni, jehowi, czy biznesowo-sekciarskich, jak scjentolodzy i masoni, lub młodzieżowych jak emo, goci, „Piotruś Pan”, skejtowcy, wymieniając tu oczywiście tylko skromną część z nich, ale najbardziej rzucającą się w oczy.

Z żydami zakonspirowanymi jest oczywiście znaczniej trudniej, tu już zostaje tylko wywiad bezpośredni i środowiskowy, oraz wnioskowanie z poszlak. To czasami niemal prawdziwe zadanie dla asa wywiadu. Trzeba stosować po prostu techniki wywiadowcze. Np., niedawno na towarzyskim międzynarodowym spotkaniu na tzw. grilu zauważyłem, iż jeden ze znajomych moich znajomych bardzo starannie dobierał mięso do konsumpcji, okazało się, że nie chciał wybrać wieprzowiny. Zagajany był wielokrotnie pod różnymi kątami i umieszczony w ogniu krzyżowych pytań, czasami potrzebne jest do tego, aż kilka podobnych spotkań, by wreszcie uzyskać potwierdzenie, że indagowany pan/pani jest w zasadzie członkiem żydowskiej subkultury.

 Innym razem, innego jegomościa zapytałem wprost, czy jest żydem, odpowiedział, że nie, ale od razu oddał mi pytaniem, czy ja jestem żydem, odpowiedziałem, że nie, i po tych oświadczeniach temat zakończyliśmy. Ale po miesiącu spotkałem jego nową japońską partnerkę, która jak się okazało, jest akurat przyjaciółką mojej japońskiej przyjaciółki, od której się dowiedziałem, że indagowany przeze mnie pan miesiąc temu, jest jednak żydem. Obrzezania w sypialni jednak trudno ukryć.

Pamiętam też spotkanie wśród „Polonii Australijskiej”, gdzie rzekomi Polacy, z nazwiska brzmiący też jak Polacy, zaprosili mnie na spotkanie w szerszym gronie, czegoś w rodzaju klubu towarzyskiego innych rzekomych Polaków, na piknik w piękną sobotę. Poznane grono wdzięcznie nazwało się „Instytutem”. Jakkolwiek w trakcie rozmów zaczęły przeważać tematy związane nieodzownie z życiem polskich żydów, np. podjęto temat twórczości Leśmiana lub zastanawiano się nad zorganizowaniem spotkania publicznego z Szymborską w Konsulacie RP, gdzie żydowski konsul chętnie promuje żydowską twórczość i żydów polskich związanych ze sztuką, jak: reżyserzy, poeci, pisarze.

I takich przeróżnych spotkań ze światem żydowskim miałem więcej. Niedawno nawet jarmułkę znalazłem na chodniku, w kolorze czerwonym, trzymam na pamiątkę. Może już niebawem my Polacy, będziemy musieli udawać żydów, żeby przeżyć.