Karuzela w Kołomyi

słowa kluczowe: media, rzeczywistość, wybory.
Polska	2010.06.14 23:14

Karuzela w Kołomyi	Piotr Świtecki

Wydarzenia, przynajmniej te medialne, pędzą na łeb na szyję niczym kolejka górska. Niewiele widać bo wieje w oczy, za to umykające do tyłu plamy są bardzo kolorowe.
Palikot pali głupa, Kaczyński otwiera się na lewicę (na postkomunistów nie wypada), Urban podlizuje się Komorowskiemu, Moczulski mówi, że jest dobrze, a Tusk - że będzie jeszcze lepiej. Choć to przecież niemożliwe, bo już wczoraj było tak dobrze, jak nie wiem co! Gdyby nie ten krwiożerczy kato-kaczor przebrany za lisa, na dodatek farbowanego (kolejny dowód jego obłudy!) to byśmy tu wszyscy z tej rozkoszy jak jeden mąż wzięli i nie wytrzymali... Jednym słowem zabawa na całego, gra muzyka, fajerwerki i słupki poparcia strzelają pod niebo, listy otwarte sypią się jak confetti, a człowiek tylko kręci głową na wszystkie strony żeby niczego nie przegapić i mu z wrażenia w gardle zasycha. W takich warunkach nawet najlepszy noktowizor można sobie wsadzić w pokrowiec. W takich warunkach należy dla ochłonięcia zwilżyć turban, beret, bandanę czy co tam kto nosi, odpalić odziedziczony po dziadkach czołg i zerkając od czasu do czasu na kompas, jechać "na azymut". Chłodna cisza świątyń nie jest daleko. Wszelkie idee, teorie, prądy społeczne i pragmatyka polityczna gdzieś-tam ostatecznie sięgają korzeniami do kwestii fundamentalnych. Fundamentalnych, to znaczy rzeczywistych, nie podlegających relatywizowaniu ani "zamawianiu" Pi-aRowskimi zaklęciami. Owszem, na chwilę da się je pokryć błyszczącą farbką. Zacisnąć oczy, zatkać nos... Albo wręcz przeciwnie: zakrzyczeć, choćby bogoojczyźnianym klangorem, przesłonić Matką Boską w klapie. Może do następnych wyborów, może na następne 15 lat, może aż dzieci będą dorosłe... Ale te kwestie upomną się o siebie. Dlatego właśnie, że to nie są kolejne marketingowe twory, telewizyjne złudzenia, wakacyjne sny - tylko kwestie fundamentalne. Owszem, bywa z nimi w naszych czasach jak z tym lasem, co to go nie widać, bo drzewa zasłaniają. Albo jak z panem Jourdain, który nie wie, że mówi prozą. Niejeden ojczyznę dostrzegł wyraźnie dopiero zza oceanu. Niejednego, który uwierzył w swoją europejskość, tej jakże krępującej, nie chcianej polskości boleśnie uczyły zaułki Londynu czy Brisbane. Zatem niech nas nie zmyli cukrowa wata, baloniki i brzękliwe melodyjki. Gra idzie na ostro.
Tekst opublikowany pierwotnie 23 czerwca 2010 r. na portalu Niepoprawni.pl http://niepoprawni.pl/blog/1554/karuzela-w-kolomyi