Świat się wali, czyli Konserwatysta zgadza się z Michnikiem

Czyżby: „Góra przyszła do Mahometa…”?

   W piątek, dnia 27.03 br, w jakiejś „telewizorni” odbyła się jakaś „debata”, na jakiś – mało interesujący Konserwatystę - temat, lecz echa tej „burzy” przywiślańskich „mózgów” rozbiły – tworzony przez cztery dziesięciolecia - monolit przekonań niżej podpisanego o rozbieżności jego poglądów z tymi, równie długo głoszonymi przez Adama Michnika.

Wypowiedź (mocno nielubianego przez Konserwatystę za szkodliwe dla interesów Rzeczypospolitej lewactwo) redaktora (równie nielubianej, co nigdy nie wziętej do konserwatywnej ręki) Gazety Wyborczej, można przeczytać pod następującym linkiem http://www.tvn24.pl/michnik-o-rosji-putina-debata-faktow-rosja-putina,528371,s.html więc ograniczę się do krótkiej wypowiedzi i podsumowania stanowiska tego, wielodziesięcioletniego adwersarza politycznego.

Stanowisko Myśli konserwatywnej, co do omawianej w tej notatce, analizy Adama Michnika, dotyczącej sytuacji na zaatakowanej przez Rosję Ukrainie, jest prawie, że identyczne.

Przyczyna tego stanu rzeczy jest taka, iż wielodziesięcioletnie „konszachty” lewicy laickiej z przywództwem ZSSR (tu przypominam „wycieczkę”, na jaką wybrali się do Moskwy wiosną roku 1989 Michnik i Wajda, z których tego drugiego na spotkanie z KC KPZR nie wpuszczono) służyły środowisku michnikowsko-kuroniowskiemu za skuteczny „sposób” na zdobycie władzy w Polsce pokomunistycznej, gwarantujący zachowanie podstawowych interesów geopolitycznych Rosji.

Po upadku państwa ideologicznego, jakim był ZSRS i zmiana orientacji Rosji na grabieżczo-imperialny, spowodowała „odpływ” większości dawnych poputczyków Moskwy w Polsce w kierunku brukselskim, gdzie widziano „na różowo” finansową przyszłość przy „dystrybucji” dotacji unijnych, mających nieco „zmodernizować” kraj przywiślański…

Nagłe zaostrzenie apetytów imperialnych Rosji, przy których jednym z możliwych scenariuszy jest zainstalowanie jawnie pro moskiewskiego regime w Warszawie (czemu służyły enuncjacje „publicystyczne” i sugestie płatnych agentów, typu „Szpetka”) uświadomiło (zawsze przezornej) lewicy laickiej fakt, iż Moskwa nie wybaczy im „zmiany orientacji” na brukselską i - w razie odniesienia sukcesu – zainstaluje w Warszawie, nowy, zapewne starannie i od lat przygotowany „garnitur działaczy”, typu morderców, bandziorów i kryminalistów z niesławnego PKWN.

Powyżej opisana sytuacja spowodowała u przedstawicieli odłamów politycznych, - których Konserwatysta nie zalicza do gatunku patriotów – nieoczekiwaną, lecz w odczuciu Myśli konserwatywnej, pozytywną reakcję, w kierunku obrony nieszczęsnego, rozciągającego się od Odry do Bugu, kadłubka Rzeczypospolitej, nazywanego równie szumnie, co nie do końca prawdziwie - Polską.

Tak więc, nolens volens, pod wpływem zagrożenia zewnętrznego, jakie przedstawia sobą agresywna Rosja, która – jak to „na puszczy” i od dziesięcioleci „woła” Konserwatysta – nigdy nie wyrzekła się europejskich apetytów imperialnych, wczorajszy wróg ideologiczny, w postaci szefa lewicy laickiej zaczyna „mówić ludzkim głosem” i wreszcie, choć tylko koniunkturalnie dbać o interes Narodowy Polski.

W zrozumieniu Myśli konserwatywnej, ten nagły i jak już podkreślałem tylko koniunkturalny, i wynikający z troski o interes własny, zwrot lewicy laickiej w kierunku pro-polskim, jest zjawiskiem pozytywnym, które należy inteligentnie wykorzystać dla działań odbudowy Rzeczypospolitej.

Osobiście doradzam, aby Osoby zainteresowane polityką skrzętnie archiwizowały podobne do tej, omawianej, wypowiedzi Adama Michnika, celem przywołania ich, gdy „mądrość etapu” nakaże środowisku lewicy laickiej kolejny zwrot i powrót na „pozycje” antypolskie…