Otóż było tak: moje, stare już przecież przyjaciółki zdecydowały, aby mnie wciągnąć do przygody z chińską gimnastyką. Wszystko zaczęło się po moim banalnym wypadku, z którego powodu utraciłam moc pozytywnej egzystencji
( trywialnie mówiąc życiowego pałera :).  Ty  - mówi Wiśka  ( okulistka, więc dochtórka przecież), wybierz się ze mną na chińską gimnastykę. Kolega po fachu. doktor neurolog ją prowadzi. - Ja? , na taka biedniutka, z utłuczoną po wypadku głową?-nie lituj się nad sobą, powiedziały. Marsz na gimnastykę!
Cóż było robić. poszłam przecież. I... proszę Państwa, otworzył mi się jakiś raj.
A było tak:   Na dużej sali gimnastycznej w starym budynku szkolnym ( piękna budowla, przedwojenna. Mojego miasta nie unicestwiły  niemieckie bombardunki) zebrała się się grupa ćwiczących Qigong. To jest niby prosta gimnastyka.  Zatem- ćwiczenia nie powodują zakwasów mięśni, aczkolwiek to  zdumiewająca zagadka dla pojmujących używanie muskuł Figury nazywane czynnościami zwierząt, zatem na przykład żuraw, albo koń, czy kaczka pijąca wodę. Ale nie o to chodzi. Doktor ( tu - mistrz Qigong, sir Paweł   (doktor neurolog),  co  mówi jak masz dalej robić. Zaś w szczególności chodzi  o Twój oddech. Tu, proszę Państwa, cokolwiek wymiękłam. Się odwracałam na lewo i prawo, obserwując reakcje  uczestników zajęć. Córka ( ta z foty od malejwndy) wkurzyła się: mamo, możesz się wyciszyć? (kurna, co ja tam mruczałam źle  :(  ) Oddychaj - bez głosu, daje mi znak, jak mam się elegancko zachować. Już dobrze. Wszystko się udało wg dr Pawła Półroli. Niestety. Córka miała złe sny. Małżonek  mój ex, kompatybilnie masakrycznie jeszcze  bardziej. Ale się owi zmęczyli ... :)  Cóż. Trudno.... :) Przesyły energii  przez nasze ciała są niezależne od nas samych. Ważne, żeby rzeczy nie pominąć.