Przedstawiam poniżej fragment książki ppłk. Dypl. Stanisława Żochowskiego, szefa sztabu Narodowych Sił Zbrojnych, którą wydałem w formie eBooka, dostępnego w księgarniach internetowych. Np.  http://merlin.pl/NSZ-o-Narodowych-Silach-Zbrojnych_Stanislaw-Zochowski/download/product/223,1319309.html

Wycinek książki ukazuje, jak Narodowe Siły Zbrojne traktowały Osoby wchodzące w jakiekolwiek układy z komunistami, co jest przesłaniem, a wręcz nakazem postępowania wydanym przez ONR, Związek Jaszczurczy i NSZ, wszystkim, którzy mienią się być Polakami i Narodowcami.

Od poniższego schematu nie ma żadnych wyjątków, a Osoby postępujące wbrew tym wytycznym zasługują jedynie na sąd polowy i piętno zdrajców.

Niniejsze dedykuję Wolnemu Duchowi, bujającemu w malignie… oraz Osobom, które – z racji młodego wieku i zaniku Edukacji – nie miały dostępu do wzorców postępowania Polaków i Narodowców, resztę jaczejki, gloryfikującej targowicę, spisując na straty. MStS.

…Tu muszę zająć się sprawą mjra Kmicica i nieco cofnąć się w czasie. Kmicic dowodził dużym okręgiem białostockim. Zbliżył się wtedy do oficera organizacyjnego okręgu, por. Zych-Roga, który wkrótce został zawieszony w czynnościach na czas dochodzeń dyscyplinarnych, nakazanych przez Dowództwo NSZ. Róg, nie czekając na wynik dochodzeń, przeniósł się do AK w czasie Powstania. Po wykryciu nadużyć w dziale kwatermistrzowskim, Róg wylądował w PAL. Tam, z miejsca awansowany do stopnia podpułkownika, został szefem sztabu połączonych organizacji komunistycznych w stolicy (razem około 300 ludzi, ale z trzema generałami!).

Ponieważ Kmicic na terenie swego okręgu nie umiał przestrzegać ostrożnych zasad konspirowania pracy, wkrótce został poważnie zagrożony przez Niemców. Z dawna znał go płk Kurcyusz i choć dobrze pamiętał jego nieokiełzany charakter, był pewien swego nad nim panowania i szans dobrej współpracy. Mjr Kmicic (Nakoniecznikoff-Klukowski) był dowódcą kawalerii dywizyjnej (K.D.) w 2 DP Leg., z którą poszedł na wojnę we Wrześniu.

Przeniesiony do Dowództwa rozpoczął objazdy terenu jako inspektor oddziałów leśnych. Po śmierci płka Kurcyusza i po awansie do stopnia podpułkownika, Kmicic objął funkcję p.o. Dowódcy NSZ. Jego niezrównoważenie, mimo odwagi i dobrej orientacji w polu, nie dawały rękojmi, że na nowym stanowisku będzie sobie dawał radę. NSZ cierpiał chronicznie na brak odpowiedniej kadry na wyższym szczeblu. Szczęśliwie w tym czasie uzyskano współpracę płka X, pod warunkiem jednak, że będą go znad tylko przewodniczący Rady Politycznej i p.o. Dowódcy.

Kmicic składał więc raporty i otrzymywał rozkazy od płka X, zawsze w obecności inż. Marcinkowskiego. W ten sposób organizacja wykonywała kontrolę nad lojalnością Kmicica. Na jedną z odpraw Kmicic poważnie się spóźnił, przyszedł bardzo pijany i szczerze opowiedział, że wraca od płka Skokowskiego (Sucha Rączka). Zaczął wywodzić, że połączenie z PALem Skokowskiego jest konieczne. Płk X odmówił po tym spotkaniu dalszej współpracy z NSZ, ale Kmicicowi nie odebrano funkcji, bo nie było go kim zastąpić. Był to poważny błąd, prowadzący do zgubnych następstw. Jak już wspomniałem, w wykonaniu Planu „Z" Kmicic miał osobiście dopilnować przeprowadzenia koncentracji oddziałów z okręgów: Mazowsze Północne i Białostockie i uruchomiwszy przemarsz na zachód, sam przesunąć się do Częstochowy. Zamiast tego pozostał w Warszawie i utrzymywał dalej kontakty z płkiem Skokowskim. Odnowił także swoje spotkania z Zychem-Rogiem.

Po upadku Powstania, nie interesując się losem okręgów północnych, pojechał na inspekcję Brygady Świętokrzyskiej i z powodzeniem dowodził podczas uderzeń na Niemców na terenie Kieleckiego. Gdy dołączył w Częstochowie do sztabu NSZ, doszły Radę Polityczną dalsze raporty własnego kontrwywiadu, że znów znosi się z komunistami i nawet przygotowuje swego powiernika Żniwiarza do przejęcia dowództwa Brygady Świętokrzyskiej. Żniwiarz miał potem włączyć Brygadę do partyzantki komunistów. Stało się jasnym, że jako urzędujący Dowódca NSZ mógł spowodować nieobliczalne szkody dla organizacji. Po szczegółowym rozważeniu raportów kontrwywiadu, Rada Polityczna przekazała sprawę sądowi. Kmicic i Żniwiarz zostali skazani na karę śmierci. Wyrok został wykonany 18 października 1944 r. w Częstochowie przez zespół likwidacyjny, pod osobistym nadzorem kpt. Otmara Wawrzkowicza. W ten nieunikniony sposób sprawa została zakończona…