Na 4. Czerwca roku pamiętnego…

bez podtekstów

Na dzisiejszą „rocznicę”, o której nb nie zachłystuje się nawet „oficjalny nurt informacji publicznej”, przygotowałem króciusieńką dygresję o stanie państwa, które – ufając słowom pana, swego czasu wybitnie zaangażowanego maoisty, tow. Jose Manuela Barosso – już wkrótce nie tylko nie przekształci się w wymarzoną przez anty… judeopolonię, w której Polska byłaby choć jakąś częścią podmiotową (choć nie bardzo), lecz stanie się prowincją graniczną federacji europejskiej, pod wodzą (unter der Führung) Niemiec.

Sytuacja w branży budowlanej, a więc jednej z nakręcających koniunkturę gospodarczą, wygląda następująco – komentarz Architekta z dwudziestoletnią praktyką prowadzenia własnego Biura Projektów:

            „Jest kompletna bryndza. Auftragi (zlecenia) są, ale tylko od inwestorów niemieckich. Ci z kolei zlecają projekty i wykonawstwo firmom niemieckim, osiadłym w Polsce, a te dopiero zatrudniają Polaków, za psie pieniądze, o które wszyscy się biją

            W tej chwili architekt, Polak kosztuje na rynku pracy 3500 zł brutto, za miesiąc…”

Ostatnie mocno Mnie zbulwersowało, gdyż ostatnia stawka, za którą pracowałem w Warszawie, wynosiła – lat temu już… ho ho… - 120 zł/godzinę pracy plus VAT…

Stan państwa, o którym wspomniałem powyżej przedstawia się zupełnie tak, jak w roku 1943, gdzie Auftragi rozdzielały firmy niemieckie, firmom zatrudniającym Polaków.

Tylko, że wtedy nazywało się to kolaboracją, a w Podziemiu Niepodległościowym działał i KeDyw i Sądy…, a Polacy zbroili się do walki o Niepodległość.

Podsumowanie i wyciągnięcie z tego tekstu wniosków, pozostawiam Czytelnikowi, o ile jest jeszcze nimi zainteresowany…

Ceterum censeo Conventum esse delendum