Kościół św. Zofii w Stambule – islam powstał dopiero w XVIII wieku?

Kościół św. Zofii w jego obecnym kształcie został wybudowany w Konstantynopolu ponoć w VI wieku n.e. przez bizantyjskiego imperatora Justyniana (http://www.youtube.com/watch?v=FL5zghssoXc). Jest on także znany pod nazwą Hagia Sofia.

Wielu twardogłowych historyków twierdzi, że „Sofia” to nie święta chrześcijańska patronka Zofia, lecz słowo będące synonimem „mądrości bożej”. Twardogłowym zwracam uwagę na fakt, iż w Stambule znajduje się dużo starszy od kościoła św. Zofii kościół pod wezwaniem św. Ireny, którego fundamenty opuściły się w ziemię na głębokość aż 4 metrów! (http://www.trivago.pl/stambul-32123/obiekty-sakralne/st-irene-church-198321/fotki). Ciekawe, jak twardogłowi interpretują kobiece imię Irena – jako synonim ironii?

Stambuł to arcyciekawa metropolia, kryjąca wiele nierozwikłanych zagadek historycznych (np. podziemne resztki rzymskiego(!) Colosseum i podziemną Cysternę alias starotestamentowe „morze króla Salomona”. Słupy/podpory mostowe do tej pory w jęz. rosyjskim są nazywane bykami(= wołami!) patrz: …Dał też urobić i morze odlewane na dziesięć łokci od jednego brzegu aż do drugiego brzegu, okrągłe w około, a na pięć łokci wysokość jego, a okrąg jego był na trzydzieści łokci w około. A pod niem zewsząd w około były podobieństwa wołów, których było dziesięć w łokciu, a otaczały morze w około; a były dwa rzędy tych wołów odlanych pospołu z morzem…). W europejskiej części miasta uwagę przykuwa prastara Wieża Galata, a nawet cała dzielnica o tej samej nazwie: (http://www.google.pl/images?hl=pl&q=stambu%C5%82+wie%C5%BCa+galata&gbv=2&gs_l=heirloom-hp.1.0.0i30.2141.8188.0.11766.21.13.0.6.6.0.594.3374.3-5j1j2.8.0...0.0...1c.1.1--xC68iMs8&sa=X&oi=image_result_group)

Wg słów Nowego Testamentu apostoł Paweł napisał „List do Galatów” (http://www.inderechtestraat.nl/media/files/1.%20Poolse%20documenten/Slowo/SLOWO%20nr%20003.pdf), lecz niestety nikt nie zdołał odnaleźć śladów ludu Galatów na terenie żydowskiej Palestyny, gdzie znajdowały się biblijna Jerozolima, Galilea, Judea… A może biblijny lud Galatów zamieszkiwał tereny wokół tureckiej Ankary, jak przypuszczają niektórzy. Pytam się więc: czy historyków dotknęła powszechna amnezja i ślepota, że do dziś nie potrafią dostrzec wieży Galata i dzielnicy Galatów w Stambule?

Pozostawmy jednak na boku moje dygresje o Galatach i przedziwnym „morzu na wołach” króla Salomona i wróćmy do głównego tematu.

Jak wiemy z podręczników, w roku 1453 Turcy osmańscy wzięli szturmem Konstantynopol/Cargrad, po czym natychmiast przemianowali go na Stambuł, a chrześcijański kościół św. Zofii ponoć przekształcili w muzułmański meczet. Oblężenie Konstantynopola/Cargradu przedstawia stara miniatura ze zbiorów Muzeum Narodowego w Paryżu: http://www.orda2000.narod.ru/chrono/docs/cargrad.jpg Oprócz mostu pontonowego, okrętów przesuwanych od strony Bosforu po lądzie na kołach(!), średniowiecznych armat i machin oblężniczych oraz pewnych b.dziwnych elementów ubioru obu wrogich wojsk (czałmy kozackie) i typowo staroruskiej symboliki na flagach wojennych (kazański czarny smok i postać św.Jerzego) - przy ewidentnym braku jakichkolwiek przedstawień osmańskich półksiężyców! - wyraźnie widać średniowieczną, gotycką architekturę górującej nad zabudową centrum Konstantynopola świątyni, opatrzonej podpisem „S. Sophie”, która nie ma nic wspólnego z obecną architekturą i obecnym wyglądem kościoła św. Zofii w Stambule!

Z powyższego można wysnuć przypuszczenie, że ów kościół tuż po zajęciu Konstantynopola został najprawdopodobniej zdewastowany i/lub zburzony przez zwycięzców, a w jego miejsce postawiono całkiem nowy – obecną „Wielką Zofię”.

To był pierwszy kościół w Konstantynopolu o tak wielkich rozmiarach. Wcześniej nie budowano tam aż tak wielkich obiektów. Zapewne budowniczowie nie posiadali jeszcze wtedy dostatecznej wiedzy inżynierskiej, potrzebnej do wznoszenia tak dużych obiektów. Dlatego zapewne w krótkim czasie po wybudowaniu kościoła ogromne obciążenia przenoszone przez gigantyczną kopułę spowodowały pękanie ścian. I jak się dowiadujemy z kronik, faktycznie sułtan Selim II w 1573 roku był zmuszony wzmocnić ściany kościoła potężnymi przyporami.

Jakoś trudno sobie wyobrazić, by świątynia, zwłaszcza tak duża, wybudowana rzekomo w VI wieku przetrwała w nienaruszonym stanie przez całe 1000 lat i dopiero w XVI wieku zaczęła pękać pod naporem ogromnej masy kopuły! A jeśli ją w rzeczywistości wybudowano dopiero w XVI wieku, powiedzmy w latach 1550-1557, to czy wszystko nie staje się jasne i logiczne?

Kościół ten jest zbudowany z cegieł - widać to nawet dziś gołym okiem we wszystkich jego fragmentach nie zakrytych warstwą tynkarską. Historycy mówią, że w Europie pierwsze budowle ceglane powstały w IX-X wieku, a w XV-XVI wieku przemysł cegielniany rozwinął i upowszechnił się w masowej skali. I za takim właśnie datowaniem (XVI wiek) budowy kościoła św. Zofii przemawia również fakt, iż jego fundamenty i ściany nie opuściły się głęboko w podłoże, co jest zjawiskiem charakterystycznym dla bardzo starych budowli, np. wyżej wspomnianej bazyliki św. Ireny.

Jak powszechnie wiadomo, pierwotnie chrześcijański kościół św. Zofii (patrz mozaika z Chrystusem: http://www.orda2000.narod.ru/chrono/docs/sofia_3.jpg z niechlujnie zatartym/przeprawionym napisem w lewym górnym rogu i mozaika z Bogurodzicą http://www.orda2000.narod.ru/chrono/docs/sofia_2.jpg spoczywającą na poduszkach - proszę to porównać z rycinami ze staroruskiego Radziwiłłowskiego Latopisu!) został przekształcony w muzułmański meczet. Religia islamu nie zezwala na przedstawianie wizerunków ludzi i zwierząt w wystroju muzułmańskich świątyń. Jeśli takowe gdziekolwiek wcześniej były, zostały w późniejszym czasie przez Turków zniszczone/zdrapane bądź całkowicie zakryte warstwami sztukaterii i tynku.

Rodzi się więc pytanie: kiedy dokładnie to zrobiono?

Odpowiedź na to pytanie jest wbrew pozorom dobrze znana. Nie stało się to w wieku XVI, czyli zaraz po zdobyciu Konstantynopola, lecz dużo później. Ściany kościoła św. Zofii zostały zatynkowane nie prędzej jak w połowie XVII wieku, a może nawet w XVIII wieku, co otwarcie przyznają sami historycy ze Stambułu. Jeden z tureckich historyków pisze tak: „…Nie zwracając uwagi na muzułmański zakaz przedstawiania jakichkolwiek wizerunków ludzkich, on (Mehmet II) oszczędził mnóstwo chrześcijańskich mozaik, w tym wizerunek Bogurodzicy z Dzieciątkiem na apsydzie. Mozaika ta pozostawała niezatynkowana aż do drugiej połowy XVII wieku…”. Oznacza to, że sułtanowie ze Stambułu do XVII wieku, a może nawet do XVIII wieku, modlili się w świątyni chrześcijańskiej! Oznacza to także, że sułtanowie ci byli chrześcijanami (przyszli z ordyńskiej, prawosławnej Rusi!) i wzniesiona w XVI wieku przez sułtana Sulejmana (=Salomona?) bazylika pod wezwaniem św. Zofii -Muzułmanie nigdy nie mieli i nie mają świętych patronek Zofii i Ireny! - była od samego początku świątynią chrześcijańską, a fundamentalne zmiany w islamskim obrządku religijnym, w tym zakaz stosowania wizerunków ludzkich, wprowadzono w życie dopiero w XVII-XVIII wieku!

Jest jeszcze jeden bardzo zadziwiający fakt: jeśli kościół św. Zofii wzniesiono w VI (czy nawet IV) wieku, jak twierdzą historycy, to dlaczego nie pochowano w nim ani jednego bizantyjskiego imperatora? Szczątki imperatorów chowano w niewielkim kościele Świętych Apostołów. Co ciekawe, ten kościółek został ponoć wybudowany w tym samym czasie, także z polecenia Justyniana i przez tych samych architektów, którzy budowali gigantyczny kościół św. Zofii.

Dlaczego więc szczątki imperatorów chowano w maleńkim kościółku zamiast w reprezentacyjnej, głównej bazylice?

Potem grobowce bizantyjskich imperatorów przeniesiono do kościoła św. Ireny. Nota bene nawet rezydencja bizantyjskiego patriarchy znajdowała się w XV-XVI wieku ponoć nie w Wielkiej Zofii, ale w kościółku Świętych Apostołów. W epoce osmańskiej XIV-XV wieku, niewiadomo z jakich przyczyn, też nie chowano umarłych władców w kryptach kościoła Wielkiej Zofii, mimo iż istniał on podobno od pradawnych czasów. I nagle pod koniec XVI wieku w Świętej Zofii zaczynają pojawiać się pierwsze, a potem coraz liczniejsze, grobowce sułtanów dynastii osmańskiej: Selima II (1566-1573), jego żon i dzieci, Murada III (1573-1595), Mehmeda III (1595-1603), Ibrahima (1640-1648), Mustafy I (1617-1618), jego matki i żony, Mehmeda IV (1648-1687), Mustafy II (1695-1702) i około setki książąt i księżniczek. Czy to nie dziwne, że przez 1000 lat istnienia tej wielkiej świątyni żadnemu z władców nie przyszło do głowy, iż główny kościół Konstantynopola/Cargradu można by wykorzystać jako miejsce pochówków imperatorskich?

A jeśli kościoła tego wtedy w ogóle nie było, wbrew temu, co twierdzą historycy, i dopiero po jego wybudowaniu w połowie XVI wieku zaczęto w nim organizować pochówki tureckich sułtanów???

Proszę zwrócić uwagę na rok 1702 – datę pochówku ostatniego sułtana w kościele św. Zofii. Z całą pewnością z początkiem XVIII wieku w Stambule powstało sporo nowych, dużych meczetów muzułmańskich, w których zaczęto chować kolejnych sułtanów. Sułtanowie ci, czując się już prawdziwymi Muzułmanami, nie życzyli sobie pochówku w starym chrześcijańskim kościele św. Zofii. Ich nastawienie do tego kościoła z pewnością także mocno się zmieniło. Nie przypadkowo bowiem w połowie XVII wieku, jak wspomniano wyżej, Turcy zaczęli znajdujące się w nim chrześcijańskie mozaiki zasłaniać/maskować sztukaterią i tynkiem.

Powyższe świadczy o jednym, a mianowicie, że historia rozwoju chrześcijaństwa w epoce średniowiecza, a w szczególności religii prawosławnej i islamu, była do XVII/XVIII wieku zupełnie inna, niż to przyjęło się powszechnie uważać.

Więcej szczegółów np. w książkach: „А было ли на Руси татаро-монгольское игo” http://u1414795.letitbit.net/download/1523372/00511.0952fa6703e4b2943ea43f694479/Elhov_Mongol_tatar_igo.rar.html - 45 MB i „Ватикан. Зодиак Астрономии. Стамбул и Ватикан. Китайские гороскопы. Исследования 2008-2010 годов” http://depositfiles.com/files/a47dcpzrq - 93 MB)