O włos od tragedii

• grupka młodzieży płci męskiej (jedna dziewczyna) z flagą, używa donośnie narzecza składającego się wyłącznie z bluzgów;
• na dole schodów około 10 młodych mężczyzn luźno skupionych wokół dwóch starszych, bez symboli narodowych.
  (Mają być fakty bez emocji, ale trudno nie dodać, że część z tych panów ma jakoś charakterystycznie znajome rysy twarzy, a może to tylko mimika, grymas? Staram się nie patrzeć, bo przejście obok nich budzi obcy, zimny dreszcz.)

• stojące na chodnikach, w pełnym oporządzeniu, kilkuosobowe grupy "żółwików" z oddziałów prewencji;
• przy Nowym Świecie patrol Żandarmerii Wojskowej;
• rozstawiane są w poprzek Alej dwie zapory;
• spacerują grupki z flagami, osób w różnym wieku i płci, niektóre w koszulkach Klubów Gazety Polskiej;
• sporo dwudziesto-trzydziestolatków bez flag, za to pod wpływem alkoholu, grupki i pojedynczo (zataczają się, jeden siedzący na chodniku przy przystanku, inny dopija właśnie i wyrzuca plastikowy kube(łe)k po piwie).
  Nie wywołują zainteresowania służb;
• kilka ok. dziesięcioosobowych oddziałów młodych mężczyzn w zarzuconych na cywilne ubrania odblaskowych kamizelkach z napisem "Policja".

• jest tłok;
• policja dodatkowo napiera na Marsz;
• od czoła zamieszek wycofują się osoby, powodując dodatkowy ścisk;
• w drugą stronę przeciskają się pojedyncze osoby w kominiarkach, sądząc po posturze i ruchach młodzi chłopcy, kibice; w każdym razie żadne nabite byczki;
• czujemy gaz pieprzowy, organizatorzy podają informacje o użyciu przez policję broni gładkolufowej; z kolejnych komunikatów wynika, że sytuacja robi się coraz bardziej niebezpieczna - tymczasem nie sposób się wycofać. Próbujemy naszą małą grupką zejść w Nowogrodzką - przemieszczenie się o kilka metrów zajmuje kilka minut;
• w tłumie odpalane są race. Z płonących rac lecą dookoła, na ubrania i flagi, iskry i drobiny niedopalonych chemikaliów (dym na szczęście nie jest zbyt uciążliwy).

• Esperance kilka dni temu (niestety, nie w formie notki) intuicyjnie zastosowała cybernetyczną analizę sytuacji. Jaki cel mają wydarzenia na (wówczas dopiero mającym się odbyć) Marszu? Wnioskowała, że chodzi o wystraszenie i zniechęcenie ludzi do udziału w takich imprezach.
  Trudno po wczorajszych wydarzeniach, kiedy już się rozegrały, nie przyznać racji.
• Organizatorzy i uczestnicy powinni sobie niestety zdać sprawę, że Marsz należy traktować w kategoriach operacji bojowej (takie intuicje już się zresztą pojawiały w blogosferze).
  Oznacza to między innymi, że:
  1. uczestnicy muszą być bezwzględnie zdyscyplinowani (żadnych kominiarek, żadnej pirotechniki póki nie ma miejsca na ewakuację);
  2. nieodzowna jest znajomość taktyki i opracowanie wariantów rozwoju sytuacji (np. zapewnienie możliwości ewakuacji uczestników);
  3. organizatorzy muszą pełnić rolę centrum dowodzenia i wraz ze Strażą Marszu egzekwować dyscyplinę (np. osobnik w kominiarce powinien być natychmiast przechwycony; co z nim dalej - do zastanowienia, oddawanie go w ręce policji sensu nie ma).
• To już wcześniej było widać, ale nie było okazji, by uznanie wyrazić: Nowy Ekran póki co sprawdza się jako otwarte medium. Kubły pomyj wylewane na to przedsięwzięcie i fundatora na jego własnych łamach budzą podziw dla cierpliwości. Że portal jest kontrolowany przez służby? Wszystko na to wskazuje, ale być może te akurat służby są ciut bardziej polskie, niż inne? Zobaczymy po owocach.
• Marsz Niepodległości był najbardziej pluralistycznym i autentycznym z wczorajszych marszów. Różniliśmy się pięknie (obok siebie nacjonaliści, PiSowcy, niezrzeszeni, ...), złączeni niezgodą na to, co się dzieje i wspólnym celem, który pozwolę sobie określić jako nasza, polska Polska. (W każdym bądź razie przynajmniej ja chcę być u siebie, pracować dla siebie i być sobą, a nie tępym, homofobicznym antysemickim faszystą, kradnącym po pijaku samochody.)
• Co dalej - już widać w mediach: Marsz wykorzystywany jest jako jeszcze jeden pretekst "dorzucania pod kocioł", zaogniania atmosfery, wiązania silnymi emocjami energii społeczeństwa, wypełniania świadomości widowiskowymi ńjósami, a odwracaniem uwagi od rzeczy naprawdę ważnych, choćby coraz gorszej sytuacji gospodarczej i dysfunkcji struktur państwa.