Pierwsze. Warto zwrócić uwagę, że do osób aktywnych zawodowo zostali też zaliczeni ci co sobie dorobili do bezrobocia jakąś drobną fuchą, to grupa od pól miliona do miliona. Tylko czy można ich nazwać aktywnymi zawodowo? To często tylko dramatyczna ucieczka przed śmiercią głodową, gdzie znajomi z litości dają gościowi okna do umycia, ogródek do posprzątania, czy mieszkanie do pomalowania.
Drugie. Duża część naszych aktywnych zawodowo, to takie formy przetrwalnikowe. Bo przecież zamiast wyżebrać 200 złotych z pomocy społecznej, to lepiej jednak siedzieć od rana do wieczora (i nawet przez noc) w jakiejś budce, sklepiku, pizzerii, .... , choćby za 1000 zł na miesiąc. I tak mnóstwo ludzi trwa. Już wiele lat temu zauważyłem rozmnożenie się takich budek w okolicy, ludzie trwają. Może to i wygodne dla klienta, ale ... z tego co bywalcy zagranicznych wojaży mówili, rzeczy takie są nie do pomyślenia w Niemczech. Bo tam ogromna część ludzi pracuje w poważnych, naprawdę dochodowych firmach nowoczesnych technologii (gdzie im dobrze płacą), więc takich co by musieli trwać na posterunku zwyczajnie nie dostaje. A poza tym ich klienci są na tyle bogaci, że oni mogą zarobić na nich całkiem sporo w normalnym czasie i trybie, czyli tam powiedzmy od 8 rano do 17, i bez potrzeby pracy w niedzielę. No i ci bogaci mają na tyle duże dochody, że z ich podatków i składek ZUS można utrzymać i świetny system ochrony zdrowia, i bogaty system pomocy społecznej, i duże zasiłki dla bezrobotnych, i dobre emerytury. Jakoś ich stać w końcu na to co u nas jest fanaberią, a wręcz przestępstwem według niektórych. A skąd się to bierze? Tajemnica nie jest taka znów ukryta, z wydajnej pracy w nowoczesnych branżach, które potrafią (poza okresami dekoniunktury) generować olbrzymie dochody na jednego zatrudnionego. Więc ich stać na płacenie im kwot abstrakcyjnych z punktu widzenia polskiego pracownika. A jak to realnie wygląda? Kiedyś na forum Michalkiewicza była dyskusja wokół tego, i jakaś pani dobrze zorientowana skopiowała statystyki włoskich firm w różnych branżach nowoczesnych technologii - lotniczy, kosmiczny, elektronika, sprzęt wojskowy, sprzęt medyczny, obrabiarki, itd. . Było tego mnóstwo, w każdej branży po kilkadziesiąt firm. Dopiero wtedy uświadomiłem sobie jaka nas dzieli od nich przepaść, bo uświadomiłem sobie że mam kłopot znaleźć w Polsce jedną czy dwie takie firmy. A przecież Włosi są co nieco za Niemcami, Francją czy Wielką Brytanią. A taką Bawarię można porównywać tylko z Kalifornią, nawet na tle reszty Niemiec jest zagłębiem nowoczesnych przemysłów.
No i na koniec, może najważniejsze. Typowy wskaźnik aktywizacji siły roboczej w bogatych i nowoczesnych krajach oscyluje wokół 70%. Oznacza to, że pracuje 70% osób w wieku powyżej, chyba 18 lat. U nas standardem jest od początku lat 90tych około 50% (mimo jeszcze wtedy tak młodego społeczeństwa). Nie pracują z lenistwa przecież, tylko dlatego że tej pracy NIE MA. Degrengolada gospodarki, co ja zwę planową deindustrializacją Polski, doprowadziła do degrengolady polskiej pracy, nędzy milionów ludzi i ... zapaści wszelkich rachunków opartych o tę pracę. Także rachunków ZUS. Ale też zapaści w armii, rozpadem wszelakiej infrastruktury (jeszcze korzystamy z tego co zostawiła komuna, ale to już w oczach znika).
Nie wiem jak podsumować, te dane (i wiele innych) są znane i mi znane od lat. To jest dramat, i sabotaż co zrobiono z polską gospodarką i z polską pracą. Może niektórzy się dziwią, że proponuje z tzw. "reformatorami" naszej gospodarki rozmawiać za pomocą strzałów w potylicę, ale przecież oni na nic innego nie zasługują.