Honor, dobro wspólne, elity, Cywilizacja Polska – przypadkowe spotkanie czy stały sojusz?

Rozmowy o polskości mogą nas zapalić do większej miłości

Honor, dobro wspólne, elity, Cywilizacja Polska – przypadkowe spotkanie czy stały sojusz?

Rozważałem (brzmi dumnie nieprawdaż?:))pojęcie dobra wspólnego w oparciu o naszą polską cywilizację. Doszedłem do jednego  ciekawego wniosku, którym się niniejszym dzielę. Dalsza część notki dotycząca honoru tylko wypłynęła z tego pierwszego tematu.

Otóż idea cywilizacji polskiej przejawia troskę o dobro wspólne. Samo rozpatrywanie potrzeb wszystkich części rodziny i społeczeństwa będące przejawem chęci ułożenia w sposób harmonijny wszystkich relacji, jest myśleniem w kategoriach dobra wspólnego. To jest właśnie wspólne dobro gdy wszyscy są zadowoleni lub mają właściwe warunki ku temu by być. W odróżnieniu od dobra socjalistycznego, gdy wszystkim mówi się, że mają być zadowoleni, a zadowoleni są li tylko to mówiący.

Dobro wspólne jest pojęciem wypracowanym na gruncie katolickiej nauki społecznej. Można jednak śmiało z niej tą definicję zapożyczać co czynią nawet inne nauki. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że to pojęcie jest ultra polskie. U nas zdarza się nawet przegięcie. Czasem dbanie o nie swój interes bierze górę.

Nasza konstytucja zakłada roztropną troskę o dobro wspólne. Mało tego nakłada taki obowiązek na aktualnie żyjących ludzi. Ludzie mający szczęście chadzać po ziemi akurat w czasach teraźniejszych są obowiązani do troski o pokolenie przyszłe, a także do troski o pamięć pokolenia poprzedniego. O ile troska o przyszłe pokolenia zdarza się podczas niektórych przemówień jako najczęściej fasadowy argument podnoszący powagę innych argumentów, o tyle pamięć o przeszłości nie bywa już kojarzona z troską o dobro wspólne. Błędnie moim zdaniem. Przecież żeby budować dobro wspólne potrzebna jest prawdziwa wiedza, najlepsza jaka na danym etapie cywilizacyjnym jest do uzyskania i uczciwe podejście. Prawda historyczna to przecież zdroworozsądkowa konieczność. Jeśli kładzie się kolejną warstwę budowli to trzeba wiedzieć na czym ona staje. Inaczej nieuniknione będą katastrofy budowlane. Bo nie na wszystkim można budować dobrą przyszłość. Są materiały ludzkie i organizacyjne na których budowanie jest gwarantem klęski.

Ogarniając przeszłość i przyszłość, aby troszczyć się o dobro wspólne, trzeba uznać, że jego punkt ciężkości nie znajduje się u mnie w brzuchu w tej chwili.

Dlaczego takie antyegoistyczne i poniekąd antynaturalne twierdzenie rzucam w ten niespodziewany sposób? Dla refleksji. Jeśli miałbym umieścić punkt ciężkości na osi przeszłych, teraźniejszych i przyszłych pokoleń, określiłbym go na za 10 lat od teraz.  Perspektywa do której niebawem sięgnę i sam będę mógł korzystać z wypracowanych dobrodziejstw. Jednocześnie daje kierunek rozwoju i nieprzejedzenia wszystkiego co pod ręką. Uczy cierpliwości i pracy. Wpisuje się w przyszłe pokolenia. Za 10 lat wyrośnie już 10 letni człowiek. Polak mały. Nie wspomnę jak wspaniale by nam się dziś żyło gdyby ktoś rzetelnie się o nas zatroszczył 10 lat temu. Nie wspominam o dłuższym czasookresie tej zasady.

Czego dziś potrzeba Polsce? Polsce potrzeba solidnych elit, które będą umiały zwyciężać w ciągle zmieniającej się sytuacji ekonomicznej i politycznej, a nawet geopolitycznej. Można zauważyć, że świat pędzi do przodu nie zważając na te nasze polskie refleksje. Dokąd pędzi? To już zupełnie inna kwestia, nie na dziś.

Pożądane są elity, które będą celowały w przyszłościowy interes, opierając swoje plany na szerokim kontekście czasowym, zaczynającym się w przeszłości, a kończącym w przyszłości. Takie będą gwarantem pomyślności tej ostatniej. Zapewnienie rozwoju krajowi, gospodarce, tkance fizycznej narodu, wreszcie zachowanie unikatowego w skali świata naszego charakteru nazywanego polskością.

Reasumując dotychczasowy wątek, naszym polskim interesem jest mieć elity określone. Nie jakieś tam. Nie takie jak teraz - ciśnie się od razu na usta. Nie chodzi o status materialny. Choć powodzenie materialne powinno być skutkiem stylu życia. Nie chodzi o status krwi, gdyż na ten moment to ślepa uliczka. Wykształcenie? Po części owszem, ale nie koniecznie. Znamy przyzwoitych prostych ludzi i wykształconych chamów. Znamy zdrajców z naukowymi tytułami..

Elity te powinny charakteryzować się wysokim poziomem moralnym. Brzmi banalnie? Brzmi patetycznie? Brzmi jak z ambony kościelnej? Wołanie o odnowę moralną jest w dzisiejszych czasach trochę śmieszne? Takie twierdzenie jest symptomatyczne. Odnowa moralna zawsze jest związana z moralnym upadkiem i zawsze będzie prowadzić do wyśmiewania jej głosicieli przez resztę.

Z nawrócenia, także tego cywilnego, zawodowego, biznesowego, płyną korzyści szersze niż tylko nawróconej jednostki.

Ciekawym przykładem jest nawrócenie z choroby alkoholowej dziesiątek tysięcy Ślązaków poprzez działalność Towarzystw Trzeźwości zakładanych przez ks. Alojzego Ficka. Skutkiem czego był dobry rozwój gospodarczy i do dziś wzdłuż wielu śląskich dróg, rosną drzewa owocowe zasadzone na fali entuzjazmu i pomyślności płynącej z odejścia od złego. Owi ślązacy składali bardzo interesujące śluby, wyrzekali się bowiem alkoholi wysokoprocentowych oraz doprowadzania się do stanu upojenia. My dziś umiemy albo pić na umór, albo odciąć się całkowicie od alkoholu przez tzw. krucjaty. Zdaje się, że ks. Alojzy dobrze zważył tą kwestię.

Wracając do Elit dobrze by było je osadzić na bardzo polskim haśle Bóg – Honor - Ojczyzna. Bóg moim Ojcem, a Polska moją Matką. Ja jako ich dziecko, chcę się charakteryzować honorem. Honor to łaska od Boga, respektowanie nauk Matki i moja wola, która jest w tym wszystkim kluczowa. Honorowe Elity? Brzmi pociągająco.

Korzystna byłaby ankieta co honor oznacza dziś? Czy oznacza on dokładnie to samo co w kodeksie Boziewicza z 1919r.? Chyba wątpię. Nie żebym zaprzeczał. No ale czy honorowy mężczyzna dla dobra 30 podróżnych wyrzucił by żula capiącego styropianem z autobusu? Jeszcze by wyszedł na brutala i została by wezwana policja przez nadwrażliwe panie.

Honor dla Polaka to uczciwość. Oddanie nadwyżki w reszcie, pomimo że sprzedawca się nie zorientował. Nie stosowanie przemocy wobec oczywiście słabszych. Polak nie kradnie koniec i kropka. Nie okradnie Polaka, nie okradnie Żyda. Polak nie plotkuje… Oj tu to się rozpędziłem. Polak bez obmawiania innych? Trudne, przejdźmy szybko dalej. Inne? Może Wy wymieńcie.

Honor jest w zaniku i jako taki stał się niemodny. Gwiazdy muszą umieć tańczyć czy „śpiewać wiersze na deszczu”, honor jest nieistotny. Często mylony z emocjami. Honorowo to grzecznie, cicho i przyjemnie. Och Polsko, czemuś nie dawała lepszych nauk w tej materii... Trzeba go odbudować. I tu jest zadanie dla nas. Odbudować nasz honor i zarażać tymże honorem swoje dzieci. Wszak to one będą lub są elitą. Jeśli będą elitą honorową, to już się nie musimy za bardzo martwić o Polskę. Wszystko pójdzie w dobrym kierunku.

Kończąc, warto pamiętać, że niektórzy swój honor mają także w dzisiejszych czasach. Tacy łatwo rozpoznają sobie podobnych i do siebie nie podobnych.