Nienawiść – czy prosta pogarda?

 Potem człek pisze coś, no przecież po to, by zostało przeczytane – i czeka na reakcje. Reakcje mogą być różne. Polemika, niezgoda, próba zmiany stanowiska autora oryginalnego tekstu, próba zainteresowania go innym aspektem sprawy. Uważam, że nie wolno reagować histerycznie, ktoś oto wszedł do wyznaczonego przez nas obszaru – i może ma dobre intencje, może chce przedstawić swoje zdanie na temat?

Tak staram się robić od początku mojej pisaniny w tym miejscu. Jako dość doświadczony chłop wiem, że nie wszystkim podoba się co piszę, czuję czasem wzruszenie ramion. Ale też inny razem i niejako na przeciwnym biegunie komplementy i aprobata. Prócz jednego wypadku nikt nigdy nie był przeze mnie zrugany, odtrącony w nieuprzejmy sposób, czy zbagatelizowany.

Ale teraz właśnie o ten wyjątek chodzi…

Co zrobić z klientem, który jak to już dowodnie widać nie znosi poprawnego pisania, przebłysk inteligencji wprawia go w szał, mord ma w oczach i podtekstach, ślini się na każdą treść wyrażoną w języku innym, niż jego własny bełkot? Co zrobić z klientem, który powołując się na wolność słowa powiada oto, że jego przeciwnik, ten cały znienawidzony Zarębski jest zdeklarowanym, choć skrywającym się komuchem?

Dla mnie to obelga. Ten osobnik włazi na moje prywatne podwórko, rozwija sztandarek wolności i zaczyna szkodzić. Już to raz mówiłem: śmierdzi odeń menelstwem, prowokacją, nienawiścią do rozumu.

No więc drogi menelu: rzadko się „zawzinam”, ale gdy już to długo nie odpuszczam. Rozbiorę na czynniki pierwsze każdą twoją głupotę, obśmieję pokrętność myśli i „stylu”, wyniosę cię tak wysoko, by każdy mógł zobaczyć twoją małość. I nie będziesz mógł mi powiedzieć, że to kalka z Napoleona Bonapartego – bo przecież jeszcze tego nie wiesz, nie do myślenia cię szkolono i nie tego wymagano…

Nienawiść? Chyba już nie. Raczej pogarda.

 Źródło ilustracji: zbit.blox.pl