O myśl państwową

słowa kluczowe: Polska, historia, klasa polityczna, nacjonalizm, naród, państwo, polityka, rządzący, władza.
Linki, cytaty, nowiny	2017.12.28 18:04 18:08

O myśl państwową	(poleca Piotr Świtecki)
Bohdan Wasiutyński
Dla organizującego się Państwa Polskiego zagadnienie klasy politycznej jest sprawą podstawową. Jeżeli Polska niepodległa ma istnieć i rozwijać się, znaleźć się musi grupa zdolna do kierownictwa w imię interesów całości, w imię przyszłości narodu.
Klasa polityczna, o ile jest zamknięta, zazwyczaj wyrodnieje. Odnawia się ona przez wchłanianie nowych grup, powołanych do udziału w życiu politycznym, albo też te nowe żywioły usuwają dawniej rządzące przez rewolucję. Szybka demokratyzacja narodów europejskich groziła objęciem władzy przez żywioły, nie znające sztuki, umiejętności rządzenia. Nastąpił wszakże przeważnie proces asymilacji z warstwą, posiadającą tradycję władzy. W formie, najmniej wywołującej wstrząśnień, ten proces odbywał się dotychczas w Anglii, gdzie wybijające się ze sfer demokratycznych jednostki wsiąkały do warstwy rządzącej i nieustannie ją odmładzały. Krańcowym przeciwstawieniem w zakresie tworzenia się klasy politycznej jest Rosja rewolucyjna. Zmieciona tam została cała warstwa, mająca tradycję rządzenia, i jej miejsce zajęli ludzie, którzy stali w bezwzględnej opozycji wobec państwa, zaprawieni jedynie w dziele burzenia, Z nich wytworzyła się nowa warstwa polityczna, która, po okresie niszczenia aparatu państwowego przez odśrodkowe dążenia egoistyczne, nabywać musiała umiejętności rządzenia, stosując najpierwotniejsze sposoby przymusu państwowego. [...] Nie zespolenie z dziejowym nurtem narodu, nie organiczna jedność ze społeczeństwem, lecz narzucanie mu swej woli, wbrew jego instynktom, systemem spiskowym – taka metoda polityczna prowadzi do karkołomnych lub niedorzecznych przedsięwzięć, a nie do wytworzenia myśli państwowej. Naród wszakże ratować musi swe państwo. Dwie drogi ratunku. Jedna, którą poszedł jeszcze Rzym, targany walkami wewnętrznymi, kiedy demokracja nie mogła podołać zadaniom państwowym. Władza monarchiczną zapewnia wówczas ciągłość i stałość dążeń państwowych, obronę interesów organizacji zbiorowej, jaką jest państwo, przed szturmami pożądań i demagogii. Druga droga jest więcej współczesną. Samo społeczeństwo, dzięki instynktowi samozachowawczemu, dzięki doświadczeniu i poczuciu solidarności narodowej, zdobywa się na wytworzenie klasy, zdolnej do rządzenia w imię zachowania państwa i jego przyszłości. Nacisk opinii przyczynić się może do przyśpieszenia dojrzałości tych polityków, którzy wyrośli w atmosferze agitacji demagogicznej bez myśli państwowej, i którzy oglądają się tylko na nastroje swych wyborców. Niewątpliwie w szerokich masach obudziła się tęsknota do silnego, świadomego swych zadań i odpowiedzialności rządu. Reakcja przeciwko wyzyskiwaniu państwa przez grupy partyjne dla swoich celów zaznacza się już wyraźnie. Oby nie rozwinęła się z dostateczną siłą za późno! Całość: polskietradycje.pl