słowa kluczowe: Arystoteles ze Stagiry, Cnota, Fryderyk II, G. E. Lessing, Konstytucja 3 Maja, Leibniz, Marek Stefan Szmidt, Monteskiusz, Montesquieu, Moses Mendelssohn, Paul Hazard, Spinoza, demokracja, republika, Étienne Bonnot de Condillac, „O duchu praw”. | |||
Polska | 2015.01.30 14:00 |
Rozważania o Cnocie | Marek Stefan Szmidt | ||
| |||
Motto: „W ustroju republikańskim… urzędy są świadectwem cnoty, dobrem, które Ojczyzna powierza Obywatelowi zobowiązanemu żyć, działać i myśleć jedynie dla niej” Charles-Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu, „O duchu praw”, 1748
„Dzisiejsze państwo służy, jako postaw sukna szajce wydrwigroszy bez sumienia, wychowania, przyzwoitości i nawet śladu honoru, kalających turańską chciwością tradycyjne wartości polskie: B*g, Honor i Ojczyzna” Marek Stefan Szmidt, „Odzyskać Polskę Myślą konserwatywną”, 2014 Poniższy szkic opieram na – wydanej w Genewie, w roku 1748 – książce „O duchu praw”, autorstwa Monteskiusza, której zasady - i spostrzeżenia w niej wyłożone, - wywarły ogromny wpływ na dzieje i historię Polski, gdyż ich sformułowania znalazły szerokie odbicie w akcie „Ustawy Rządowej” (1791), znanej bardziej pod nazwą Konstytucji 3 Maja. Wydarzenie to – po hańbie Sejmu Grodzieńskiego (1793) – było ostatnim akcentem istnienia Państwowości Polskiej, jako państwa etyki i kultury Cywilizacji Łacińskiej, w której kręgu polityka ustrojów demokratycznych (republikańskich) opiera się na Cnocie. Zanim jednak omówię – w zarysie – problem tytułowy, a jest on bardzo znaczący dla zapewnienia przyszłości politycznej Polski oraz godnych warunków życia pokoleń zstępnych, które współczesne państwo obarcza niezawinionym długiem publicznym, przypomnę krótkie perypetie związane z – kwestionowaną przez niektóre Osoby - legalnością Konstytucji Majowej, której Legalizm etyczny rozpoczyna się dopiero w dniu 5 Maja 1791 roku. W traktacie filozoficzno – historycznym „Idea Polski w Myśli konserwatywnej” opisałem nie tylko meandry zalegalizowania „Ustawy Rządowej”, lecz wykazałem dlaczego była ona ostatnim aktem prawa wyłonionego, stanowiącego podstawę regulacji współistnienia zrzeszeń w państwach Cywilizacji Łacińskiej.
Konstytucja 3 Maja powstała ostatnim zrywem wolnej Woli, legalnie wybranej reprezentacji zrzeszeń zamieszkujących Rzeczypospolitą, na dodatek podejmującej wszelkie decyzje pod przewodnictwem Monarchy - jako zgodne z Legalizmem etycznym, w rozumieniu Cywilizacji Łacińskiej, czyli noszącym wszelkie znamiona Prawa wyłonionego. Co do samej Konstytucji, to Jej przyjęcie przez Sejm Wielki, w dniu 3 maja 1791 roku, odbyło się w warunkach naruszenia regulaminu obrad (pod nieobecność części posłów i senatorów), jednakże nie był to zamach stanu, lecz doszło do tego za zgodą większości sejmowej, zgodnie z panującym wówczas zwyczajem, że necessitas non habet legem (konieczność nie zna ustawy). Aby jednak nie było żadnych wątpliwości, co do legalności nowej Konstytucji, to w dniu 5 maja 1791 roku Ustawa Rządowa została przyjęta przez wymaganą regulaminowo, obecną już większość i nabrała cech Prawa wyłonionego, po podpisaniu Jej przez sejmową deputację konstytucyjną, pod przewodnictwem biskupa inflanckiego Józefa Korwina Kossakowskiego. Dodatkowo, w tym samym dniu 5 maja 1791 roku Sejm Wielki podjął uchwałę zatytułowaną „Deklaracja stanów zgromadzonych”, wyrażającą zgodę wszystkich Stanów reprezentowanych przez Sejm Wielki na zapisy "Ustawy Rządowej" z dnia 3 maja 1791 roku, znosząc jednocześnie wszelkie dawniejsze przepisy prawne stojące w sprzeczności z nową Konstytucją. Dnia 5 maja 1791 roku dokonano także wpisu i uiszczono opłaty za obydwa dokumenty w warszawskich księgach grodzkich, przez co i „Ustawa Rządowa” i „Deklaracja stanów zgromadzonych” stały się obowiązującym prawem, pod rygorem uznania za zdrajcę Ojczyzny i buntownika. Następnie, w dniu 7 maja 1791 roku ukazał się dokument ogłaszający uchwalenie Konstytucji, w formie Uniwersału, podpisanego przez marszałków Sejmu, w którym zamieszczono znamienne słowa: „Ojczyzna nasza już jest ocalona. Swobody nasze zabezpieczone. Jesteśmy odtąd narodem wolnym i niepodległym. Opadły pęta niewoli i nierządu”. Tak oto, wyłoniona została podstawa prawna, będąca legalnym etycznie - dla Myśli konserwatywnej – fundamentem rozważań o kształcie i polityce państwa tworzonego jako Rzeczypospolita, bez względu na obszar, jaki ma zajmować, kształt granic, czy też skład etniczny i narodowościowy Jej Obywateli. Konstytucja 3 Maja 1791 roku jest - w świetle zasad etyki Cywilizacji Łacińskiej - nadal obowiązującym aktem prawnym, nigdy żadną decyzją nieuchylonym, nawet formalnie – np. przez dokumenty stanowiące o późniejszych formach administrowania ziemiami i ludnością Rzeczypospolitej, takie jak poniżej wymienione: ○ 1. Konstytucja Księstwa Warszawskiego, będącego wynikiem traktatów pokojowych zawartych w Tylży, w dniach 7 do 9 lipca 1807 roku pomiędzy cesarzem Francuzów a carem Rosji – głównie dla zachowania interesów terytorialnych Prus i ich pięknej królowej – była aktem prawa narzuconego, a więc nielegalna. ○ 2. Konstytucja Królestwa Polskiego, nadana przez niekonstytucyjnego króla Polski, jakim mianował się car Aleksander I Pawłowicz, po ustaleniach podziału Europy na Kongresie Wiedeńskim lat 1814-1815, a który odbywał się dokładnie na takich samych zasadach jak bliższa naszym czasom Konferencja Jałtańska, czyli bez udziału w niej upoważnionych reprezentantów Rzeczypospolitej, – przez co spełnia wszelkie kryteria prawa narzuconego, była więc nielegalna. ○ 3. Statut Organiczny dla Królestwa Polskiego, wprowadzony dnia 26 lutego 1832 roku, przez kolejnego uzurpatora, cara Mikołaja I-go Pawłowicza – spełniał również wszelkie kryteria prawa narzuconego, był więc aktem nielegalnym. ○ 4. Konstytucja Marcowa, uchwalona dnia 17 marca 1921 roku, jako republikańska modyfikacja Konstytucji 3 Maja, będąca wynikiem nie mającego z Legalizmem etycznym nic wspólnego, ciągu następujących zdarzeń: → a. Dnia 5 listopada roku 1916, na skutek ustaleń obradującej w Pszczynie konferencji, a później także wspólnej proklamacji Cesarza Niemiec i będącego jednocześnie królem Węgier Cesarza Austrii, utworzone zostaje Królestwo Polskie, zwane także Regencyjnym. → b. Dnia 11 listopada roku 1918 Rada Regencyjna przekazuje, swoje - uzyskane niezgodnie z wymogami Legalizmu etycznego w Cywilizacji Łacińskiej - kompetencje Józefowi Piłsudskiemu, sprawującemu rządy jako dowódca wojskowy i przy pomocy dekretów. „Idea Polski w Myśli konserwatywnej” Część II. → c. Dnia 22 listopada roku 1918 ogłoszone zostają w „Dzienniku Praw Państwa Polskiego Nr 17” zasady o „najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej” – na mocy dekretu, a więc prawa narzuconego. → d. Dnia 20 lutego roku 1919 uchwalona zostaje tak zwana Mała Konstytucja, ustanawiająca de facto dyktaturę Józefa Piłsudskiego jako Naczelnika Państwa. Z punktu widzenia zasady Legalizmu etycznego, wywodzącego się z Cywilizacji Łacińskiej, do uchwały tej nigdy by nie doszło, gdyby nie poparcie wojska, którego lojalność wobec Osoby Marszałka została potwierdzona w wypadkach 26 maja 1926 roku. ○ 5.Konstytucja Kwietniowa, obowiązująca od dnia 24 kwietnia 1935 roku aż do utraty niepodległości przez II Rzeczypospolitą, we wrześniu roku 1939 - była efektem wojskowego zamachu stanu z dnia 12 maja 1926 roku i pomimo jej podpisania przez prezydenta Ignacego Mościckiego także nie spełniała kryteriów prawa wyłonionego. ○ 6. Podobnie, jako akty prawne narzucone, czyli niemające nic wspólnego z Legalizmem etycznym, klasyfikuję wszelkie „konstytucje”, powstałe na wzór konstytucji ZSSR i pod auspicjami sowieckiego systemu totalitarnego: → z dnia 22 lipca 1952 roku, i jej pochodne: → z dnia 1 stycznia 1990 roku, → z dnia 2 kwietnia 1997 roku, ostatnia – bodajże już 28-a, wciąż poprawiana mutacja konstytucji „matki narodów”. |
6290 odsłon | średnio 5 (3 głosy) |
zaloguj się lub załóż konto by oceniać i komentować | blog autora |
© Polacy.eu.org 2010-2024 | Subskrypcje: | Atom | RSS | ↑ do góry ↑ |