Demokracja, a kultura zrzeszeń

         Przemiany społeczne, jakie dokonały się w kulturze europejskiej pod wpływem demokratyzacji, - począwszy od schyłku epoki Renesansu, na post-modernizmie kończąc, - określić można za zabójcze dla tej pierwszej, padającej pod naporem agresywnego Demosu.

         Ograniczając się do podwórka polskiego, to Kultura Narodowa zaczęła więdnąć od momentu emancypacji politycznej, a za tym i gospodarczej, warstw społecznych stojących na samym dole drabiny społecznej Rzeczypospolitej, czyli, zwanego przez komunistów: proletariatem wiejskim, zrzeszenia bezrolnych parobków, żyjących jedynie z pracy najemnej.

         Przyczyną tej emancypacji stała się powolna industrializacja, powodująca migrację całych rzesz biedoty wiejskiej do miast – zjawisko obecne i w czasach PRL-u, i obserwowane w teraźniejszości, np. w postaci „ciągu słoików do Warszawy”.

         Przemianom warstwy parobków w robotników, a dzięki systemowi punktów za pochodzenie społeczne, także i w „inteligencję”, towarzyszył wzrost zamożności, który jednak nie szedł w parze z rozwojem kulturalnym, czego dowód znajdzie Czytelnik po włączeniu odbiornika telewizyjnego, czy też po wzięciu do ręki jakiegokolwiek piśmidła.

         W czasach jeszcze niedawnych, kultura była nierozerwalnie połączona z warstwą społeczną, nazywaną Narodem. Warstwa ta, pod którą rozumiano Szlachtę Polską, była jedynym zrzeszeniem w Rzeczypospolitej poczuwającym się do bycia Polakami, w odróżnieniu od mieszkańców wsi, zwanych dzisiej, kurtuazyjnie „Rolnikami”, znających zaledwie poczucie tożsamości „tutejszych”.

         Powyższe tłomaczy zjawisko występowania chłopów przeciwko Powstańcom Listopadowym i Styczniowym, przypadki denuncjacji władzom rosyjskim, częste i opisane w historii mordy i grabieże na rannych, etc.

         Władze sowieckie, które przybyły na czołgach Stalina w roku 1944, oprócz wielu, opisywanych już zbrodni, dokonały aktu grabieży, o którym trudno czegokolwiek doszukać się na portalach Prawdziwych Polaków, polegającym na rozparcelowaniu własności obszarniczej, czyli reformie rolnej, wskutek której ziemie uprawną otrzymało bezrolne dotąd pospólstwo.

         Po przemianach ustrojowych roku 1989, rozgrabiona własność gruntów – np. Mojej Rodziny – nie została zwrócona ich prawowitym właścicielom, pozostając w rękach chłopskich, a pochodzący z biedoty wiejskiej robotnicy korzystali z dobrodziejstwa partii, zyskując na nadziałach mieszkań, talonach na ich wyposażenie, etc.

         Wyposażeni w tak uzyskany majątek, zdobywszy na dodatek prawo do głosowania, w ten sposób nowopowstali Obywatele, poczuli siłę do wyrażania publicznie swoich opinii, nie zdając sobie nawet sprawy, iż za ich rozwojem materialnym i rosnącą pozycją społeczną nie szło pojmowanie kultury, ani zasad dobrego wychowania, o dobrym tonie już nie wspominając.

         Ponieważ - aby stać się Osobą kulturalną - nie wystarczy posiadanie „dudków”, ani komputera, będącymi jedynie atrybutami zewnętrznymi - na łamach prasy, w publikatorach i na wielu portalach społecznościowych „królują” dziennikarze i blogerzy o mocno ograniczonych możliwościach kulturowych.

         Przykładem takim są pixele Polacy.eu.org, gdzie grupa „weteranów” nie potrafi dyskutować inaczej, niźli przy pomocy chamskich odzywek, wyzwisk i epitetów, debatując obecnie jak wyrzucić Osobę, której artykuły są dla nich niezrozumiałe i wykraczające poza stereotyp myślowy: „wszystkiemu winni są Żydzi” i „Rosji wolno wszystko”, określając się przy tym obrońcami polskości i nie dyskutując „poniżej pewnego poziomu”, tzn. moczarowskiego slangu, składającego się głównie ze zbitki abstrakcyjnych dla Konserwatysty pojęć, jak: hasbara, szekle, zadaniowość, etc. (udzielając jeszcze kulturalnych porad, typu „nie dolewaj oliwy…”).

         Jakże to żałosne, lecz pasujące do schematu niszczenia kultury przez demokrację, poprzez dopuszczenie hołoty (od słowa: gołota) do własności, wykształcenia i prawa wyborczego.