Batalia o polskość

Polacy, czy bandyci i zbrodniarze?

            Ostatnio, na pixelach Polaków.eu.org doszło do przełomu, pokazującego czarne dziury w mentalności narodowej, wybiórczo interpretującej zaszłości historyczne.

            Najsamprzód fakty: w czasie okupacji Polski przez Niemcy pod wodzą Adolfa Hitlera i stalinowskiego związku sowieckiego, Rzeczypospolita Polska straciła niepodległość, a także byt realny, mający wpływ na losy Obywateli w zakresie ich ochrony przed agresją zewnętrzną oraz bandytyzmem.

            Z powyższego wynika, iż nie ma podstaw prawnych ani moralnych do wyrażania opinii, lub poczuwania się, iż cokolwiek wydarzyło się na ziemiach okupowanych, działo się w Polsce.

            Na tej podstawie odrzucona zostaje teza o „polskich obozach śmierci”, służąca celom propagandowym Holocaust Industry.

            Rzeczypospolita Polska, tracąc byt państwowy oraz zasoby ludnościowe na rzecz okupantów przestała także odpowiadać za zgodność postępowania swoich Obywateli wobec Polskiego Kodeksu Karnego, na straży którego stało polskie sądownictwo i Policja Państwowa.

            W świetle powyższego, nie ma podstaw prawnych ani moralnych do wyrażania opinii, lub poczuwania się, iż cokolwiek moralnie złego, lub o charakterze przestępczym wobec polskiego KK, wydarzyło się na ziemiach okupowanych, wynikło na skutek działań Obywateli polskich.

            Już w cyklu „Polskość w czasach zarazy” opisywałem margines przestępczy, kolaborujący zarówno z okupantem niemieckim, jak i sowieckim:

            „Margines taki znajduje się w każdym zrzeszeniu, zapewnie także wśród świątobliwych obywateli państwa Watykan, więc Polacy nie muszą mieć w tej kwestii szczególnych kompleksów, ani publicznie kajać się – vide Kwaśniewski w Jedwabnem – za zbrodnie popełnione przez statystyczną garstkę zwyrodnialców i socjopatów”.

            Kolejne fakty: po zakończeniu II WŚ na terenach zagrabionych Rzeczypospolitej doszło do dwukrotnego prześladowania niedobitków Żydów Polskich, w latach 1945-1948 oraz 1968, polegających na wypędzeniach i zaborze mienia (kupowanie za bezcen ruchomości, którzy wypędzani musieli pozostawić, ze względu na „ograniczenia transportowe”, lub nieruchomości - to także forma grabieży).

            Tym razem niegodziwości tych dopuścili się przedstawiciele władzy przywleczonej ze związku sowieckiego na czołgach Stalina, (ich narodowość nie jest istotna, gdyż sami określali się „internacjonalistami”) co daje kolejny dowód twierdzeniu, iż przestępstwa te miały miejsce poza możliwościami jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie, będącej depozytariuszem legalnych władz Polski i tradycyjnej polskości.

            Reasumując: Myśl konserwatywna uważa, iż nie ma najmniejszych podstaw – oprócz enigmatycznych „więzów krwi” oraz znajomości (często karykaturalnej) języka polskiego – do powstawania więzi pomiędzy pojęciami Rzeczypospolita Polska a ziemie okupowane od roku 1939, i także pojęciami Polak a kryminalista uczestniczący w mordach, wypędzeniach i grabieży dokonanych na Żydach Polskich, i to bez względu na ilość takich przypadków.

            Jest więc Konserwatyście zupełnie niezrozumiałym, dlaczego niektóre Osoby udzielające się na pixelach Polacy.eu.org, stawiają znak równości pomiędzy tymi pojęciami, czego przykładem jest wypowiedź http://polacy.eu.org/5175/rozruby-chuliganow-niemieckich-na-stadionie-w-warszawie-/#c42651 cytuję:

                        „…dwa antypolskie art. napisane ostatnio. Jak wiesz one nie dotyczną mnie, tylko Polski i Polaków”. (wytłuszczenia MStS).

            Autorowi tego sformułowania oraz Jego współentuzjastom Myśl konserwatywna wyjaśnia, iż możliwym jest, że to właśnie Oni (osobniczo) poczuwają się do więzi z mordercami i kryminalistami, lecz nie oznacza to zgody Konserwatysty na próby wikłania w powyższe przestępstwa Polski i Polaków oraz szargania dobrego imienia Rzeczypospolitej.

            Myśl konserwatywna nie zna przyczyn powstania powyżej opisanych więzi, próbując – w cyklu „Polskość w czasach zarazy” – wywieść je (wywołując – zamiast rzeczowej dyskusji - erupcję wyzwisk i epitetów) z pobudek materialnych i ideologicznych, jako że wspólnym mianownikiem mentalności tych Osób (uważających się za najprawdziwszych Polaków), jest nie tyle już rasizm, który przedstawiają jako typowo polski, a filo-sowietyzm przejawiający się brakiem jakiejkolwiek krytyki rosyjskich zaczepek wobec obecnego Państwa Polskiego, a nawet – transmitowanego na cały świat – chamstwa zawodników reprezentacji Rosji.

            Powyższe postawy nie miałyby żadnego znaczenia, z uwagi na ich statystyczny zasięg występowania, gdyby nie trudna sytuacja międzynarodowa, w jakiej znaleźli się Obywatele polscy, w kadłubkowym państwie pojałtańskim, nie tylko okradanym bezwzględnie przez jego nadzorców, lecz także rozrywanym przez ekspansywną politykę Niemiec, imperialne ambicje Rosji i finansowe roszczenia Holocaust Industry, którym na rękę jest malowanie obrazu Polski i Polaków, jako antysemitów, poczuwających się do odpowiedzialności za obozy zagłady i grabieże majątku Żydów Polskich.

            Sytuacja polityczna jest o tyle poważna, iż wyraźne są już deklaracje „sojuszników z NATO”, iż nie będą w stanie obronić Polski przed ewentualną agresją rosyjską, co nie jest żadnym zaskoczeniem dla Myśli konserwatywnej, znającej z historii postawę „sojuszników” sprzed II WŚ, a której kwintesencją było stwierdzenie: „nie będziemy umierać za Gdańsk”.

            Antykomunista Józef Mackiewicz, w książce „Lewa wolna” pisał, iż przed wojną roku 1920-go „…Warszawę, mieli sowieci rozpracowaną…” co daje Myśli konserwatywnej uzasadniony powód do ukazania sympatii pro-sowieckich niektórych Obywateli…

PS.  Całkowicie pominąłem problematykę rozbojów, mordów i grabieży na tak zwanych Ziemiach Odzyskanych, dokonywanych również przez morderców, bandytów i złodziei, a nie przez Polaków.