Historia teorroryzmu to historia… Żydów?!

słowa kluczowe: Hagana, Irgun, Nowy Ekran, Palestyna, Palestyńczycy, historia, media, narracja, Żydzi.
Linki, cytaty, nowiny	2012.11.25 11:32

Historia teorroryzmu to historia… Żydów?!	(poleca Piotr Świtecki)
Roman Owski pisze na Nowym Ekranie
Jaka więc jest różnica między terrorystą a bojownikiem o wolność? […] nastawienie… Nasi przeciwnicy, Ci z których poglądami się nie zgadzamy to terroryści, barbarzyńcy itd.
Ostatnie dwa tygodnie upłynęły pod znakiem kolejnego wybuchu przemocy na bliskim wschodzie. Media znów sięgnęły do starej wypróbowanej retoryki. Znów od rana do wieczora informowano nas o akcjach Sił Zbrojnych Izraela i terrorystach z Hamasu. Ostatnie dwa tygodnie upłynęły pod znakiem kolejnego wybuchu przemocy na bliskim wschodzie. W zalewie setek informacji na temat konfliktu media znów sięgnęły do starej wypróbowanej dialektyki. Znów od rana do wieczora informowano nas o akcjach Sił Zbrojnych Izraela (IDF – Israeli Defence Forces) i terrorystach z Hamasu. Jaka więc jest różnica między terrorystą a bojownikiem o wolność? Wygląda na to że podobieństw jest wiele, natomiast największą różnicę stanowi … nastawienie…Nasi przeciwnicy, Ci z których poglądami się nie zgadzamy to terroryści, barbarzyńcy itd. Izrael dzięki swym ogromnym wpływom w świecie mediów jest w stanie doskonale kontrolować narrację wokół konfliktu. W oczach opinii światowej utrwala się obraz dzikiego, prostego Palestyńczyka … po prostu terrorysty… A PRZECIEŻ HISTORIA TERRORYZMU TO HISTORIA ŻYDÓW…. Pierwszą znaną organizacją terrorystyczną była; działająca ok. 2000 lat temu; żydowska organizacja Zelotów, która za cel stawiała sobie walkę z Rzymskim okupantem i kolaborującymi żydami. Późniejszą mutacją Zelotów byli Sykariusze ( od łac. Sica – sztylet). Zeloci istnieli do ok. 73 r. kiedy to ich ostatni punkt oporu – górska twierdza Masada, została zdobyta przez wojska Flawiusza Silwy. PRZEJDŹMY DO NOWSZEJ HISTORII Do wybuchu pierwszej wojny światowej kiedy to Turcja i Wielka Brytania stanęły na przeciwko siebie Palestyna znajdowała się pod panowaniem Imperium Osmańskiego. Gdy alianci zwyciężyli w I-ej Wojnie Światowej, Palestyna została przydzielona Zjednoczonemu Królestwu jako obszar mandatowy. Liga Narodów zadecydowała, iż lepiej będzie pewne obszary przekazać pod administrację „bardziej rozwiniętych narodów”. Miało się tak dziać aż do czasu, kiedy ten obszar dojrzeje do samo decydowania o swojej polityce. Po Pierwszej Wojnie Światowej Palestynę dosłownie zalewała rzesza emigrantów. Kiedy na początkach 1900 roku w Palestynie mieszkało 75 000 Żydów, to przed wybuchem II Wojny Światowej było ich już 430 000 co stanowiło ¼ ogółu jej mieszkańców. Struktura ludności zamieszkującej Palestynę zmieniała się niezwykle dynamicznie co powodowało konflikty miedzy żydami i arabami, jak również liczne konflikty między żydami a stacjonującymi w Palestynie Brytyjczykami. Stale napływający do Palestyny żydzi traktowali Brytyjczyków jak okupantów i wszelkimi sposobami starali się ich zmusić do opuszczenia mitycznej krainy KANAAN. Na początku lat 20-tych została utworzona tajna organizacja wojskowa Hagana , która następnie ze względu na różnice poglądowe jej liderów podzieliła się na kilka mniejszych grup, z jej części wyodrębniła się nowa organizacja z Abrahamem Tehomi na czele, która zaadoptowała program rewizjonistyczny. Organizacja Tehomiego nazwała się Irgun Cwai Leumi (Narodowa Organizacja Wojskowa), lub ETZL. W czasie trwania arabskiej rewolucji w Palestynie w latach 1936-39, ponad 5% całej żydowskiej populacji było członkami Hagany.. Faszystowski charakter rewizjonizmu zjednywał sobie rzeszę sympatyków, szeregi Etzel stale się powiększały, poddając się maksymalistycznym planom lidera . We wrześniu 1937, 13 Arabów zostało zamordowanych. Rozpoczynała się fala przemocy. 14 listopada 1937 Irgun rozpoczął ataki terrorystyczne wymierzone w ludność arabską. Do najbardziej znanych aktów terroru w 1938 r. należy zaliczyć eksplozje na arabskich rynkach w Hajfie i Jerozolimie. 6 czerwca 1938, członek Irgun, przebrany w strój arabski, na rynku w Hajfie umieścił dużą paczkę obok jednej z taczek i odszedł. Nastąpiła eksplozja w wyniku, której zginęło 21 Arabów i ponad 50 zostało rannych. 25 czerwca w następnym zamachu w Hajfie zostało zabitych 35 cywili i ponad 70 zostało rannych. 26 października 1938 w terrorystycznym zamachu bombowym zginęło 24 Arabów, ponad 35 odniosło ranny. W wyniku takiej działalności 17 maja 1939r. rząd brytyjski opublikował Dokument Rządowy 6019, w którym stwierdził „Celem rządu jest ustanowienie w ciągu dziesięciu lat niezależnego palestyńskiego państwa.”…. Do dziś Palestyńczycy tego państwa się nie odczekali… W tym samym roku, został założony Mossad Le'aliyah Bet (Illegal Institution Immigration), który ustanowił sieć w całej Europie, by ułatwić emigrację do Izraela. Pierwsze żydowskie działanie skierowane przeciwko Brytyjczykom miało miejsce 2 lipca 1939r., kiedy ekstremiści z Irgun wysadzili w powietrze trzy centrale sieci telefonicznej w Jerozolimie. Jednakże, kiedy 1 wrzesnia 1939r wybuchła II wojna światowa zarówno Arabowie jak i Żydzi zgodzili się na rozejm, aby w ten sposób pomóc Brytyjczykom zwyciężyć nad Hitlerem. W międzyczasie z Irgun Cwai Leumi odchodzi Abraham Stern, który wraz ze swoimi zwolennikami założył organizację potocznie nazywaną Gangiem Sterna która później wsławiła się wyjątkowym okrucieństwem wobec ludności arabskiej. Strona Brytyjska dostrzegając potencjał militarnych organizacji żydowskich zwróciła się nawet do nich z prośbą o wysadzenie szybów naftowych na terenie Iraku które dostarczały paliwo dla Rzeszy Niemieckiej . Jednak rozejm między rozejm między Brytyjczykami a Etzelem nie potrwał długo a lata 40-te można nazwać latami zamachów wymierzonych przeciw władzom mandatowym , w tym okresie wyjątkową aktywnością terrorystyczną wykazuje się oddział Menachema Begina –późniejszego premiera Izraela. ZAMACHY WYMIERZONE W BRYTYJSKIE WŁADZE Po wysadzeniu biura imigracyjnego i urzędu podatkowego, Begin ze swoim oddziałem zaatakował Kwaterę Główną Wywiadu Brytyjskiego w Hajfie i Jerozolimie zabijając brytyjskiego oficera. Parokrotnie Hagana raczej symbolicznie próbowała zatrzymać ataki Narodowej Organizacji Wojskowej grożąc wojną domową. Gdy wojna się kończyła i pewne było, iż polityka brytyjska, co do Palestyny nie ulegnie zmianie trzy organizacje żydowskie Hagana, Irgun i Gang Sterna połączyły siły w „żydowskim ruchu oporu”. Zaczęto organizować wspólne akcje (m.in. „Pociągowa Noc” i inne). Ustanowienie wspólnego „żydowskiego ruchu oporu” stworzyło wielkie moralne zwycięstwo Irgunu, który uprawomocnił swoją działalność zarówno wobec Agencji Żydowskiej jak i Hagany. Pozycja Etzel rosła a jej szeregi powiększały się. Ocenia się, iż Irgun Cwai Leumi dysponował od trzech do sześciu tysiącami aktywistów. Brytyjczycy, traktując taką działalność jako czyny przestępcze, zatrzymywali wszystkich podejrzanych o przynależność do żydowskich organizacji o charakterze militarnym. W sobotę, 29 czerwca 1946, data znana jako „Czarny Szabas”, w brytyjskiej operacji znanej jako „Operacja Agata” zostało zatrzymanych 2700 Żydów. Wszystkie dowody zgromadzone w śledztwie przeciwko „żydowskiemu ruchowi oporu” zostały zgromadzone w Hotelu Król Dawid w Jerozolimie, siedzibie władz brytyjskich. 22 czerwca 1946r. z rozkazu Menachema Begina, dowódcy Irgun Cwai Leumi został wysadzony Hotel Król Dawid. Pod gruzami śmierć poniosło 91 osób, 28 Brytyjczyków, 41 Arabów, 17 Żydów i 5 osób innych narodowości. Do dnia dzisiejszego jest to najkrwawszy, jednostkowy atak terrorystyczny w Palestynie. W wyniku tego czynu Hagana wyłamała się z wspólnego „żydowskiego ruchu oporu” i zapowiedziała zaprzestanie ataków na brytyjskie cele. Masakra ta sprowokowała nastroje antyżydowskie i antysyjonistyczne w całej Anglii. 30 października Irgun wysadził w powietrze część dworca kolejowego w Jerozolimie. 1 października 1946r. zostały podłożone ładunki wybuchowe w pobliżu brytyjskiej ambasady w Rzymie, które uszkodziły budynek. Do zamachu przyznała się organizacja Begina. MENACHEM BEGIN – LAUREAT POKOJOWEJ NAGRODY NOBLA Dla pozyskania funduszy organizacja Menachema Begina dość często uciekała się do bandyckich napadów i pospolitych aktów przemocy. Irgun Cwai Leumi dokonał 13 września 1946 r., napadów rabunkowych na banki w Jaffie i Tel-Awivie. Zrabowano około 100.000 funtów szterlingów z Banku Barclay’s i Banku Ottomańskiego w Jaffie i około 5.000 funtów szterlingów z Banku Ottomańskiego w Tel-Awivie. BRYTYJCZYCY UGINAJĄ SIĘ POD FALĄ ŻYDOWSKIEGO TERRORYZMU 31 stycznia 1947 Brytyjczycy rozpoczęli ewakuacje swoich obywateli z terenu mandatowego. 4 maja 1947 członkowie Irgun przebrani w stroje brytyjskie i arabskie, zaatakowali więzienie w Acre. Uwolnionych zostało 20 członków Irgunu, 7 członków Lehi i 182 Arabów, w ataku śmierć poniosło 9 napastników, a 5 pojmanych zostało powieszonych. 8 lipca Irgun porwał i zamordował (powiesił) dwóch brytyjskich sierżantów w Netanii. Ten czyn wstrząsnął opinią publiczną w całej Anglii i przyczynił się do wycofania się wojska brytyjskiego z Palestyny i oddanie sprawy tych terenów pod obrady Organizacji Narodów Zjednoczonych. W dniu 13 grudnia 1947 syjonistyczni terroryści, z organizacji Etzel zabili 18 Arabów i zranili prawie 60 w zamachach w Jerozolimie, Jaffie i Lydzie. 29 grudnia 1947 dwóch Brytyjczyków i 11 Arabów zostało zabitych, a 32 Arabów zostało rannych w Jerozolimie kiedy członkowie Irgun wyrzucili ładunek wybuchowy z pędzącej taksówki w tłum stojących ludzi. Bilans terroryzmu Narodowej Organizacji Wojskowej w stosunku do oddziałów mandatowych od końca II wojny światowej do 20 października 1947 wynosił 127 zabitych brytyjskich żołnierzy i 331 rannych. Od ogłoszenia przez ONZ planu podziału (rezolucja 181/II) pewnym było, iż w chwili opuszczenia przez Brytyjczyków Palestyny konflikt żydowsko-arabski wybuchnie w pełnej sile, a dla zrealizowania syjonistycznej idei potrzebna była każda jednostka ludzka mogąca nosić karabin. MASAKRA DEIR YASSIN W kwietniu 1948r. miała miejsce jedna z najstraszniejszych i najgłośniejszych masakr w Palestynie .Prawie wszystkie żydowskie organizacje o charakterze zbrojnym zaatakowały Deir Yassin mała arabską wioskę i po krótkiej walce - pokonawszy słaby opór zaskoczonej samoobrony wsi - rozpoczęły systematyczną rzeź jej mieszkańców. Wyciąganych z domu ludzi - bez względu na wiek i płeć - ustawiano w szereg i rozstrzeliwano zamordowanych zostało 254 mieszkańców wioski Deir Yassin. Masakra w Deir Yassin stała się po latach symbolem i po dziś dzień przytaczana jest jako przykład żydowskiej bezwzględności. Sami Hadawi w publikacji Bitter harvest: Palestine between 1914-1967 pisał: “Izraelczycy teraz utrzymują, iż wojna w Palestynie rozpoczęła się z wejściem arabskich armii po 15 maja 1948 r. Była to natomiast druga faza wojny, oni przeoczają masakry, wydalania i wywłaszczenia, które miały miejsce przed tą datą. KTO MA MEDIA TEN MA WŁADZĘ Dziś próbuje się gloryfikować terrorystyczne organizacje żydowskie nazywając ich byłych członków bohaterami. Ciężko również wskazać różnice między niegdysiejszymi członkami Irgunu i Ecel czy nawet sił zbrojnych Izraela, a dzisiejszymi członkami Hamasu czy Hezbollahu którzy dokonują zamachów na ludność cywilną. Jedyna różnica tkwi tu chyba w nastawieniu mediów.
Źródło: roman.ovski.nowyekran.pl