| słowa kluczowe: rodzina, społeczeństwo, zwyczaje. | |||
| Kultura i sztuka | 2011.1.16 14:00 | ||
Kolędowanie | Krzysztof J. Wojtas | ||
Spotkania rodzinne | |||
| Rzadko już zdarza się wspólne śpiewanie kolęd. W części polskich domów zaledwie, bo i tradycja się zmienia. Kiedy pytam znajomych – częstą odpowiedzią jest, że jeżdżą „od rodziny do rodziny” na „kolacje wigilijną” . W pośpiechu, aby tylko zdążyć być i tu, i tu. Coś gubimy w takim pośpiechu. | |||
| Rzadko już zdarza się wspólne śpiewanie kolęd. W części polskich domów zaledwie, bo i tradycja się zmienia. Kiedy pytam znajomych – częstą odpowiedzią jest, że jeżdżą „od rodziny do rodziny” na „kolacje wigilijną” . W pośpiechu, aby tylko zdążyć być i tu, i tu. Coś gubimy w takim pośpiechu. Pod koniec lat 80-tych, kiedy dzieci były małe, postanowiłem wprowadzić śpiewanie kolęd. Przez cały grudzień, poświęcaliśmy wieczory (z trójką maluchów – żona zwykle była zajęta różnymi czynnościami i tylko do nas dołączała poprawiając nadmierne fałsze) na naukę słów i śpiewanie. Nie powiem, fałszowaliśmy równo, ale pod koniec jakoś tam zaczęło wychodzić. No to zaprezentowaliśmy swe umiejętności na forum rodzinnym. I.... oznaki niechęci. Bo inne dzieci w rodzinie były nastawione na szybkie rozdawanie prezentów. Dla nich to było podstawowym punktem programu Wieczerzy Wigilijnej. Z czasem przeforsowałem swój punkt widzenia, a nawet wymusiłem udział w śpiewaniu. Chociaż zawsze pojawiają się „przerywniki”. Cóż, rodziny się nie wybiera; rodzinę się ma. Pokolenie rodziców już odeszło. Teraz już nam przypada rola podtrzymywania tradycji. Od 5 lat wystawiamy przed domem szopkę – zdjęcie ubiegłorocznej: brakszysz.salon24.pl/146204,moja-szopka-2009 W tym roku podobna – doszedł tylko osiołek przy żłobku. I po Wieczerzy Wigilijnej śpiewamy kolędy. No właśnie. W tym roku kiepsko to wypadło. Zapomina się słów, a gdzieś cię pogubiły teksty. Jak się zaś raz przerwie to i bywa, że nastrój gdzieś zanika. Kiepsko. Dlatego po wewnętrznej naradzie rodzinnej (sam ze sobą) stwierdziłem, że robimy rodzinne śpiewanie kolęd. Żona jak zwykle – oportunistka. Wiadomo – babie się nie chce. A przecież to tak niewiele roboty z przygotowaniami ;-) Wszystkiego trzy dni pracy!!! Pewnie Panie czytające naostrzyły już przynajmniej języki, aby przyciąć to bredzenie. A co mi tam. Niemniej udało mi się przekonać. Stwierdziłem – żadnych nadmiernych przygotowań. Żadnych wielkich wyszynków i napitków. Wokół choinki poustawialiśmy krzesła. Stół i stoliki w kącie. Tam przekąski. (Założyłem, i słusznie, że jak przyjadą ciotki , to poprzywożą choćby po kawałku własnego wypieku – na stole miały być te ich wyroby i to z fiszką, czyje, co jest – aby w razie czego przepis przekazać). Małżonka upiekła domowego chleba, do tego był smalczyk domowej roboty + ogórki. To jak już ktoś chciał. Jako głowa domu dokonałem kupażowania zapasu win własnej roboty – na grzańca. Bo na starcie każdy dostawał do wypicia, celem rozgrzania gardła, albo grzańca, albo szklankę gorącego, czerwonego barszczu (kierowcy). Na zakończenie śpiewania przewidziany był bigos – tydzień przygotowań. I to wszystko. Dla chcących wykorzystać doświadczenia organizacyjne; wydrukowaliśmy zestaw kolęd – na kartkach. Kilkanaście. I śpiewane były – „jak leci”, po kolei. Warto o tym pamiętać – gdyż śpiewniki nie zdają egzaminu. Każdy chce co innego. To śpiewanie trzeba uporządkować. Zaprosiliśmy całą rodzinę. Oczywiście część miała „bardzo ważne sprawy”, części coś w ostatniej chwili wypadło, ktoś musiał się „urwać’ ze spotkania z ks. kardynałem Nyczem (akurat było tam jakieś)– dojechał później. Ale i tak było około 30 osób. I śpiewaliśmy. Nawet niektóre kolędy „na głosy”. Nie przypuszczałem, że tak szybko i łatwo da się zgrać to wspólne śpiewanie. Bo to byli ludzie już blisko 80-ki, a i młodzież kilkunastoletnia. Co jeszcze. Ano – zorganizowaliśmy konkurs na wykonanie rodzinne kolędy. Nagrodą była pozostałość po świętach – ostatnia szynka – osobiście wędzona. Powstały tworzone ad hoc grupy. Nagroda została rozdzielona sprawiedliwie – tylko smak pozostał. A na koniec, kiedy gardła były „rozgrzane” (nie mylić z sędzinami) – nawet nie przypuszczałem, że tyle tego grzańca pójdzie - to jeszcze wykonaliśmy parę innych pieśni. Udało się, co skonstatowałem ze zdziwieniem, bo nie sądziłem, że w rodzinie są też takie zainteresowania, wykonać na trzy męskie głosy „Czerwony pas”. Cała impreza zaczęła się około 17.00 – pierwsi goście, a skończyła około 22.00. Myślę, że wszyscy byli zadowoleni. Sugestia, że powinniśmy to robić co roku w różnych miejscach – znalazła pełną akceptację. Opisałem dość dokładnie „cykl organizacyjny” – do wykorzystania, bo niekiedy chciałoby się coś takiego zrobić, ale powstają obawy, że to „trzeba się pokazać”, przygotować itd. Tymczasem tu najważniejszy jest program spotkania, a ten jest oczywisty. Reszta daje się dopasować. Jakby co – jedzenia, ciast i napitków – przywiezionych przez gości – sporo jeszcze zostało, bigosu też. To naprawdę trzeciorzędna kwestia. A spotkać się warto. | |||
| 945 odsłon | średnio 5 (4 głosy)  |
| zaloguj się lub załóż konto by oceniać i komentować | blog autora |
| Re: Kolędowanie | |||
| w.red, 2011.01.16 o 14:15 | |||
| Można tylko pozazdrościć. Fakt faktem że istota tej tradycji rozpływa się w morzu drugorzędnych "przydatków" lub zostaje nimi zdominowana. Cieszy zaś że choć w nielicznych domostwach tradycję się podtrzymuje. | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Krzysztof J. Wojtas, 2011.01.16 o 15:24 | |||
| w.red W moim wypadku trudno mówić, że tradycję się podtrzymuję; chyba, że jako czerpanie z polskości. Mam nadzieję, że mój przykład zachęci innych. Bo naprawdę widziałem radość w wielu oczach. A wystawianie szopki - próbuję namawiać, kogo się tylko da. Także poprzez proboszcza. Kiepsko idzie, bo u księży widzę, że odbierają to na zamach na "ich" domenę. A przecież takie strojenie domów byłoby interesujące dla wszystkich. | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Malawanda, 2011.01.25 o 20:05 | |||
| Wigilia na trzydzieści osób? Serdeczne pozdrowienia i wyrazy uznania dla Małżonki:) Najważniejsze, że byli Państwo RAZEM: ludzie już blisko 80-ki, a i młodzież kilkunastoletnia. Najcenniejszy udział młodzieży, w nadziei, że podtrzymają tradycję. U nas zawsze śpiewamy kolędy, w stałej kolejności ( na koniec o wilczku i owcach - to jest deser:) Natomiast bigos i szynka - nigdy we Wilię, dopokąd nie wrócą z Pasterki. Młodzi( co najmniej w 8 osób) w świąteczne wieczory stają się kolędnikami, znajome domy nawiedzając. A wspólne śpiewanie( w różnych okolicznościach) ma bardzo wiele zalet. | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Krzysztof J. Wojtas, 2011.01.25 o 22:37 | |||
| Wigilia jest tradycyjna; tu opisane wspólne, rodzinne spiwanie kolęd. to było przeciez 15 stycznia. (Jako reakcja - moja, że spiewanie po Wieczerzy było "takie sobie"). Pozdr | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Malawanda, 2011.01.26 o 00:18 | |||
| Aaa, więc w karnawale, hmm, po lekturze opowiadania jednego z iberoamerykańskich pisarzy ( dawno temu)zakazałam całej rodzinie śpiewania kolęd w innym czasie, niż Wigilia Bożego Narodzenia. Więcej tymczasem nie wyjaśnię z racji obawy przed naruszeniem najwyższych zasad, tu kategorycznie określonych. Natomiast, cokolwiek naruszając regulamin, wobec dygresji na odmienny temat, nie mogę nie oderwać od kronik Pańskich podróży, z konkluzją, że ma Pan, nie, źle, że że mój syn ma porównywalną z Pańską ciekawość Świata. Poznał m.in. Środkowy Wschód jeszcze inaczej, bo podróżując autostopem. Młodzi współcześnie mają znacznie łatwiej, niż my( nie to, co dawniej, paszport.. wiza..) Serdeczności | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Piotr Świtecki, 2011.01.26 o 02:08 | |||
| No właśnie, ja niniejszym usiłuję wydusić z (syna?) Malawandy dokładniejsze relacje! Szczególnie że co i rusz ocieramy się o kwestie zmagań cywilizacji, a tymczasem większość z nas zapewnie nie miała zbyt wielu okazji do osobistego otarcia się o cywilizacje inne, niż judaistyczna (i to nie zawsze uświadamiając sobie co się dzieje) i łacińska. | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| Re: Kolędowanie | |||
| Krzysztof J. Wojtas, 2011.01.26 o 07:15 | |||
| Synowie też sie tam gdzieś włóczyli. Przed moim pobytem na "chińskiej " trasie, oni wybrali się swoimi drogami przez Bałkany, Turcję do Iranu. Minęliśmy się o pół dnia w Konstantynopolu. I też nie chcą specjalnie napisać. Wcześniej starszy był w Gruzji. Odnoszę wrażenie, że dla nich pobyt tam jest tylko ciekawostką, a nie wyzwaniem. Przed wyjazdem do Indii i Nepalu - dostałem paszport dopiero tydzien przed wyjazdem, po korowodach. Dzień decyzji (3kwietnia 1984) to dzień urodzin Michała (najstarszego). Jakoś pozałatwiałem sprawy rodzinne, aby tylko jechać, Tyle, że ciężko to przetrwałem - szczepienie zaowocowało gorączką, a wobec wyczerpania z racji organizacji wszystkiego, chyba byłem osłabiony. Przez ten czas niewiele jadłem i spałem. Teraz to jestem leń i słabo zorganizowany i zaczynam byc chory. Na starość. | |||
| zaloguj się lub załóż konto aby odpowiedzieć | |||
| © Polacy.eu.org 2010-2025 | Subskrypcje: |  Atom | RSS | ↑ do góry ↑ |
